670 EX S. C. CONCILII

cesano proposito, respondendum mandavit « se conferentes in civitatem Parisiensem ex alio loco vel paroecia dum- modo ibi commorati fuerint in aliqua paroecia, per sex menses, censendos esse ibidem habere quasi domicilium in ordine ad matrimonium, quin inquisitio facienda sit de animo ibi permanendi per maiorem anni partem, facto verbo cum Sanctissimo ». Quam resolutionem SSmus D. N. die 11 eiusdem mensis et anni approbavit et confirmavit.

Supradictum S. C. responsum, notat patronus, regulam generalem confirmat, quippe quod privilegium constituit urbi dumtaxat Parisiensi concessum, et facto verbo cum SSmo, quod significat per illam concessionem iuri communi dero- gatum fuisse.

Conditio autem sine qua non, ut quasi domicilium Pa- risiis acquiratur, quin animus investigetur, est commoratio per sex menses in aliqua parochia. In casu autem nostro, ait orator, Anna commorata erat à Pointis-Inard (non Pa- risiis) per quatuor menses dumtaxat. Unde concludit neque ob locum, neque ob tempus commorationis, dispositionem S. C. S. O. ei applicari posse.

Neque casui nostro, urget defensor, applicari potest prae- sumptio de qua Benedictus XIV in sua constitutione Pau- cis abhinc secundum quam, commoratio unius mensis talis esse potest, ex qua, post factum, praesumatur animus ma- nendi per maiorem anni partem. Nam praeterquamquod haec praesumptio est iuris tantum, ad personas se refert, quae deliberato animo locum residentiae relinquunt et alio se con- ferunt, ut legibus loci subditi fiant, ibique matrimonium contrahant, quod in propria residentia contrahere nolunt.

Sed nihil huiusmodi in casu nostro, inquit patronus; etenim Anna numquam cogitavit acquirere, vel non acqui- rere domicilium vel quasi domicilium ad matrimonium con- trahendum. Ipsa nihil egit, ut suum statum vel commora- tionem mutaret, vel quidquam faceret in fraudem legis aut parochi. Locus igitur non est , iuxta patronum , praesum- ptioni Benedicti XIV, ob casus, toto caelo diversos, inve-