672 EX S. G. CONCILII

Ullius mensis quasi domicilium ibi acquisivisse retinentur. Nam|matrimonium contrahi nequit sine domicilio, vel quasi domicilio. Iamvero, prosequitur, haec dispositio, quamquam erronea et iuri communi contraria, non repugnat, quia al i- quis habere potest domicilium in aliqua parochia et quasi domicilium in altera. Sed, praeterquamquod statuti verbis minime responderet, absurda esset, iuxta patronum, si ca- sui nostro applicari vellet. Re etenim vera, Anna in con- servatorio non habebat domicilium, quia non habebat ani- mum ibi perpetuo manendi, sed quasi domicilium ; quapro- pter acquirere non poterat quasi domicilium in altera pa- rochia, seu à Pointis per unius mensis commorationem ; nam ut omnes cognoscunt, haberi nequeunt duo quasi domicilia, sed haberi potest domicilium in una, et quasi domicilium in alia parochia (Gasparri, De matr. n. 916).

Statutis igitur tolosanis, concludit advocatus, heic non esse locum.

Ceterum, urget, non obstantibus hisce statutis dioecesa- nis, quae in Gallus innumera existunt, semper et constan- ter quaestiones nullitatis ex defectu formae tridentinae S. C. Conc. ad tramitem iuris communis iudicavit, ut videre est in Resolutionum Thesauro.

Tandem orator praetermittit quaestionem utrum, Anna quasi domicilium, quod in conservatorio habebat, amiserit mense Augusti eius anni in quo cum Hadriano matrimo- nium inivit. Nam, inquit, cum praesens controversia non secundum statuta dioecesana, sed secundum ius commune iudicanda sit, parvi interest utrum Anna quasi domicilium amiserit vel non amiserit. In primo enim casu, sub iuris- dictione parochi domicilii tutoris in Brasilia remanebat ; in altero sub iurisdictione illius, ratione domicilii, et sub iu- risdictione Parochi Conservatorii, ratione quasi domicilii. Numquam igitur Parochus de Pointis competens fuisset.

Quapropter concludit, quum validitas matrimonii initi inter Annam d'Oliveira et Haclrianum Condere, statui non possit nec per delegationem parochi ordinarii ve alterutrius