PARISIEN. 677

mentis trepidatio sine gravi impendenti malo concipi nequit. Quapropter Sánchez de matr. lib. 4, disp. 6, n. 14 resolvit: « Si filia matrimonium contrahat non praecedentibus minis, solum eo timore ne patris indignationem incurrat, esse va- lidum; non enim metus censetur cadens in virum... Hoc ta- men moderarer, ut intelligatur quando indignatio illa patris non diu perdurabit, sed spes est futurae reconciliationis: si enim timeret probabiliter diuturnam futuram fore indigna- tionem et semper se habituram patrem... valde infestum et indignatum, obiecturumque passim illam inobedientiam cre- diderint esse timorem cadentem in virum constantem. Quis enim vir constans et prudens non reputabit grave malum

semper coram oculis habere infensum patrem cum quo semper versaturus est? »

At praesenti in causa, inquit orator, neque diuturna, neque brevis fuit matris indignatio, sed exulat omnino ; quin- imo mater ultra solitum filiae indulgebat. Ad rem Maria Milliasson: « Madame n'a pas exercé une pression de vio- lence sur sa fille ; elle a plutôt flatté sa fille et a cherché à la convaincre qu'elle serait heureuse de ce mariage ». Et Comitissa Berthier : « La mère qui gâtait toujours sa fille, la gâtait davantage encore pendant ce temps la, pour for- cer son assentiment ».

Altera conditio est ut non vane aut leviter grave malum quis credat sibi imminere, sed probabiliter. At nullam pror- sus Margaritae fuisse rationem timendi in confessis est, ait matrimonii propugnator.

Nec magis casui, prosequitur defensor, quadrat tertia con- ditio, quae exigit ut metum incutiens potens sit minas exe- qui. Quid enim mali filiae mater inferre poterat, cum pater viveret, qui huiusmodi nuptias minime in votis habebat?

Multo minus, sustinet matrimonii assertor, adimpleri quar- tam conditionem, quae postulat ut metus incutiens sit solitus minas exequi. Nullus invenitur testis qui matrem quandoque viderit filiae infensam, indignatam, superciliosam, obiicien- tem passim ei inobedientiam illam.