GERUNDEN. 679

sive Dioecesis intra, sive extra provinciam ipsius ordinis posita sit. Quandoquidem, iuxta Episcopi sententiam, tum solum Ordinarii consensus non requiritur, cum scilicet con- ventus in illa Dioecesi existunt, in qua Religiosi quaestuare volunt.

Ex quo Episcopus infert in nullo pretio habendum esse argumentum in suis observationibus a p. Procuratore addu- ctum, quod nempe Ordinarii consensus ad quaestuandum non requiritur, si conventus intra limites provinciae ordinis re- periatur.

Quo vero ad usum quaestuandi a p. Procuratore invo- catum et antiquum ab ipso appellatum, Episcopus observat, asseri vel negari haud posse, utrum in Hispania in vigore fuerit nec ne; ex eo quod, a suppressione conventuum Regu- larium usque nunc, longissimum tempus elapsum fuit. Ni- hilominus perpendit huiusmodi usum seu consuetudinem a p. Procuratore extra rem in themate invocari, cum explorati facti sit, quod, ante suppressionem, in omnibus, vel fere in omnibus Dioecesibus Catalauniae conventus Minorum Obser- vantium s. Francisci existebant.

Verum quod attinet ad praxim in praesentiarum in Dioe- cesi gerundensi vigentem Episcopus asserit, quod ipse, usque a prima die, qua suae sedis possessionem nactus est, seu a mense iunio 1878, semper ac constanter exegit, ut licentiam ad quaestuandum a iure requisitam peterent ii Religiosi omnes, qui in sua Dioecesi conventus sui ordinis non ha- berent. Quam quidem licentiam pro suis Religiosis ab ante- cessore hodierni Provincialis Catalauniae nec non a su- periore conventus civitatis vicensis aliquando petitam fuisse.

Ex declaratione vero S. C. Episc, et Regul. a p. Pro- curatore ad praetensa sua iura protuenda adducta, hoc unum erui-posse, quod Religiosi quaestuantes in Dioecesi, in qua habent conventus licentiam suorum superiorum Ordinario ostendere tenentur, quoties eleemosynas colligunt in loco suae Dioecesis, in quo proprius conventus non existit. At minime ex hac declaratione deduci, quod Ordinarii consensus