564 ÁIVV^

» t a r n , licet sciat ad alium perti- n e r e ; vel ut alii loquuntur, pro » actione qua quis rem alienam ra- » p i t , non tamquam alienam , sed » tamquam propriam, seu ac si ad » se pertineret. »

Sequestratio autem, vel seque- strem proprie dictum, est rei con- troversae, seu fructuum eius apud tertium, securitatis gratia, legitime facta depositio; qua de causa tum reus tum actor concurrunt ad rem, de qua controversia est, apud eum deponendam, qui sequester est. Ve- rum non hoc sensu sequestratio hoc in capite accipitur; sequestrare enim in eo est impedire ne bona, redi- tus, fructus ab iis ecclesiasticis per- sonis percipiantur, ad quas ratione Ecclesiarum, vel beneficiorum per- tinent. Atque quantum ad seque- s t ra t ion i actionem attinet, seque- stri! m hoc in capite eumdem sen- sum habet ac ipsa usurpatio ; et hi enim tamquam suum quod aliorum est séquestrant. Differunt seque- strum et usurpatio; quod haec fiat auctoritative, scilicet a potestatibus superioribus; illud vero mediante iudicio iniusto, ideoque interve- nientibus quoque potestatibus infe- rioribus.

Ex iis vero manifestum est, in hanc excommunicationem omnes il- los incidere, qui iurisdictionem, bo- na, reditus ad personas ecclesiasti- cas ratione suarum Ecclesiarum aut beneficiorum pertinentes usurpant vel séquestrant, praesumentes id sibi competere aut licere ratione

D I X X

auctoritatis aut potestatis, qua prae- diti sunt , aut ratione sententiae plane iniustae latae a iudice ali- quo, ut ex. gr. si quis Praetor sen- tentiam dicat pro Titio ut seque- ftrum apponat fructibus ad Caium ratione beneficii aut Ecclesiae per- tinentibus.

Qua de causa usurpatorum no- mine venire non possunt privatae personae, (licet haec séquestrantes esse possint), quae bonum aliquod Ecclesiae, sive fructum usurpent; cum in iis usurpatio stricto sensu, prout hic accipienda es t , vix aut ne vix quidem concipi possit, cum legibus latis obstringantur, et potius ut fures et latrones sint habendae, quorum actio sub excommunicatio- ne non cadit, quam usurpatores pro- prie dicti. Optime proinde scribit Roncaglia De censuris, Tract. i F , Cap. IV. Q. II. R. 1. « Ad incur- » rendam hanc censuram interve- » nire debet usurpatio, hoc est quod » aliquis surripiat... auctoritative.»

Quod si pro Bulla Coenae id valuit, multo magis valet pro Con- stitutione nostra, quae lata est, ut bona Ecclesiastica a Guberniorum rapacissimis manibus defenderent u r, et nihil a 'privatis personis timen- dum erat.

Equidem verba generalia sunt; sed quid inde? Nonne sunt expen- denda et intelligenda tum in se, tum ad tramites praesertim legum et morum vigentium? Quae autem pri rata persona bona, fructus, iu- risdictionem Ecclesiasticam usurp re