308 adduximus in eo capite expen- dendo, demonstratur etiam èx al- legato Supremae Inquisitionis de- creto*, quo quaesitum fuit : « 2°.- An

Helvetia et Longobardia electi, audebant munia ecclesiastici ministerii obire, et in

possessionem iurium et reddituum sese immittere. Contra eiusmodi facinus tuba

.pontificia insonuit Pius Papa IX uteris encyclicis datis die 21 Novembris 1873 (Acta

S. Sedis Tom. VII. pag, 465.) in quibus haec dolet et decernit. « Nimirum, idem

» gubernium (G-ebennense) sibi ius arrogavit refingendi in eo pago constitutionem

» Ecclesiae catholicae, eamque exigendi ad democraticam formam, subiiciens Epi-

» scopum cum quoad exercitium propriae iurisdictionis et administrationis , tum

» quoad potestatis suae delegationem auctoritati civili , vetans ne in pago illo

» domicilium haberet; definiens Paroeciarum numerum et limites, proponens formam

n et conditiones electionis Parochorum et Vicariorum, casusque et modum revoca-

si tionis eorum aut suspensionis ab officio, tribuens laicis hominibus ius illas no-

» minandi, laicis item credens temporalem cultus administrationem, eosque, inspe-

» ctorum instar , rei ecclesiasticae generatim praeficiens. Cautum praeterea his

» legibus, ut sine gubernii venia , et hac quidem revocabili, parochi et Vicarii

» functiones nullas exercerent, nullas dignitates acciperent illis ampliores quam

» per populi electionem essent adepti ; iidemque a potestate civili ad iusiurandum

» adigerentur in ea verba quibus veri nominis apostasia continetur. Nemo non

» videt huiusmodi leges non solum irritas et nullius roboris esse ex omnimodo

y> potestatis defectu in legislatoribus laicis et ut plurimum haeterodoxis, sed etiam

>r in iis quae praecipiunt sic adversari catholicae fidei dogmatibus et ecclesiasticae

» disciplinae, per oecumenicam Synodum Tridentinam et Pontificias Constitutiones

» sancitae, ut eas omnino a nobis improbari damnarique oporteat.

» Nos itaque ex officii nostri debito, auctoritate nostra Apostolica, eas solem-

» niter reprobamus et condamnemus ; declarantes s imul , illicitum esse ac plane

» sacrilegum iuramentum ab ipsis indictum ; eosque propterea omnes, qui in Ge-

» bennensi tractu aut alibi iuxta earumdem legum decreta aut non absimili modo,

» suffragante populo et confirmante civi l i potestate electi, audeant obire munia

» ecclesiastici ministerii, ipso facto incurrere in excommunicationem maiorem pe-

» culiariter reservatam huic Sanctae Sedi, aliasque poenas canonicas : adeoque eos

» omnes fugiendos esse a fidelibus , iuxta divinum monitum, tamquam alienos et

» fures qui non veniunt nisi ut furentur, mactent et perdant.

Hisce Rom. Pontificis Epistolis subsecutum est Decretum ab S. C. Concilii latum

die 23 Maii 1874, quo inter alia haec habentur: « Quin imo scelus huiusmodi eam

» praeterea redolet nequissimam iurisdictionis, bonorum, ac iurium Ecclesiae usurpa-

si tionem quam Concilium Tridentinum anathemati tamdiu subiecit, quamdiu usurpa-

si tio cessaret, ac Constitutio Apostolicae Sedis IV Idus Octobris 1869 obnoxiam de-

as claravit excommunicationi late sententiae speciali modo Rom. Pontifici reservatae,

s? Cum tamen tot saluberrimae SS. Canonum sanctiones haud fregerint audaciam ac

» nequitiam novatorum, ne in superioribus Italiae regionibus illud ipsum patrare-

y> tur nefas, quod in proxima Helvetia nuper fuerat Apostolica auctoritate disie-

ss ctum, SSmus D. N. Pius Papa I X , prae maxima qua fiagrat erga omnes oves

» sollicitudine et charitate , mandavit huic S. Congregationi Concilii eidem malo

2°. Quod autem in cit. Const. Apostolicae Capite XI, Pius Papa IX loquatur de unis usurpationibus au- ctoritativis, praeter argumenta quae