First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
LITTERAE 9 Figlio Nòstro, a tutto il vostro Clero e popolo 1' Apostolica^ No- stra benedizione.
EX S. CONG. I DTJLGENTIARUM 91
EX S. GONG. INDULGENTIARUM 9a oltraggi ehe loro si fanno spe- cialmente colle bestemmie.
310 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
E X ACTIS CONSISTORIALIBUS o l i
312 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
314 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
E X S . C . INDULGENTIARUM 34i
ient la plus iuste impartialité de Son verdict.
452 A VENIONEN. ET VALENTINEN.
EX- ACTIS CONSISTORIALIBUS 571
Altera personarum classis quae in
est, scilicet matrimonii libertatem tueri, tum quia genus masculinum foemineum complectatur.
ductionem de loco in locum esse conditionem necessariam, ad hoc ut raptus crimen constituatur.
257 » tunc enim tamquam fautor poenis » raptus obnoxius fieret ».
favorem dederint, seu cogentibus in vetitis actionibus cooperantes.
quominus vetitus actus - perficia- tur, aut de violentia habita testi- monium ferant.
modo suspicata, monasterium' de- serit.
qui sub ìege non cadit, cum le- gislatores illum non expresserant.
actiones quae in Tridentino Capite excommunicatione plectuntur, sunt auctoritativae et potentiales?
constituto, vel ex Pontificis Romani dispensatione et facultate.
cuius Dioecesi pater traxit origi- nem.
380 discordare reperitur ab Constitu- tione Apostolicae Sedis.
310
Id vero ex ipsis adversariis per- cipimus, qui ut usurpatione™ Tri- dentini Capitis ad privatas etiam personas extendant, eam improprio sensu accipiunt, pro qualibet sci- licet actione iniusta qua quis bona praedictorum locorum invadit et surripit» Ita Bonacina. At nemo obliviscatur, in lege odiosa verba esse stricto sensu interpretanda; nemo obliviscatur quod si sensu a Bonacina accepto usurpationem, de qua in Tridentino capite, sumamus, haec actio extendenda est ad quod- libet furtum grave, quod sub usur- patione comprehendi posse difficil- limae probationis est, ut infra vi- debimus.
Quid autem? Num ne et ceterae
nit. Saeculares principes enim leges iniqnissimas ferunt contra Ecclesiastica iura;
at nova iura quae saeculares principes statuunt, per privatas personas exercent;
non enim ipsi munia episcopalia aut paroecialia gerunt.
Difficultati tamen occurrendum esse decernimus. Nonne et Presbyter et Episcopus
vi populari suffulti possent legitimos pastores depellere, et eorum iurisdictionem,
bona, redditus sibi usurpare ?
Quamvis .id contingere posse arbitrentur , relate ad expulsionem legitimorum
pastorum, Parochorum praesertim , difficillimum tamen putamus intrusos sese in
usurpata iurisdictione, sine publica auctoritate conservare posse, multo minus bona
et redditus sibi arrogare ; requiritur enim, ut plurimum, regium placitum. In
statibus autem solide constitutis eiusmodi usurpationes non committuntur sine
gubernii venia et consensu ; qua sine si admittantur, illico finem habent. Vis in-
super popularis nonne est -vis publica?
Attamen non videtur Pius Papa IX usurpationes eiusmodi quae perdurare non
possunt, et raro admodum contingunt, voluisse in cit. Cap. XI excommunicatione
plectere ; sed usurpationes , si ita loqui fas est, authenticas , quae scilicet cum
potestate committuntur; quod nedum ex iis quae diximus patet , sed_etiam ex
verbo séquestrantes ; nulla enim privata persona iurisdictiones et bona ecclesia-
stica sequestrare potest, cum ad sequestrum, nisi sit voluntarium, de quo in Cap.
nostro sermo non est, requiratur sententia iudicis. His autem addenda sunt argu-
menta quae infra ex Declaratione quadam Supremae Inquisitionis desumemus.
Dabunt lectores veniam si in hisce prolixius fortasse eos detinuerimus. At agitur de
excommunicatione, quae nemini, sine certo et evidenti argumento, imponenda est. At
in Piano Capite agi de usurpationibus privatis, ni falsum omnino, saltem admodum
dubium esse arbitramur. At in dubio quod minimum sequendum esse norunt universi.
et actionibus, usurpatione scilicet iurisdictionum, bonorum, censuum, iurium etiam pheudaliun et emphy- teuticorum, fructuum, emolumen- torum, et obventionum quarumli- bet alicuius Ecclesiae, cuiusvis sae- cularis beneficii, Montium pietatis, aliorumque piorum locorum, quae quomodo a privatis personis admitti et ad finem perduci possint, pror- sus non videmus ; cum haec omnia et sub legum vigentium custodia degant, et domini atque administra- tores existant, qui certe rebus suis et Ecclesiae conservandis invigilant, neque patiuntur, nisi complices sint, ut ab aliquo ipsis videntibus (nam usurpatio factum publicum indigi- gitat) bonis concreditis spolientur.