INDEX GENERALIS 699

dioecesibus factum constitutumque fuerit, tamen legislator eosdem oculos figere de- bet iu statum propriae dioecesis, in eius consuetudines, in indolem eiusdem populi, in ea, quae ibidem derivare possint ex no- vis dispositionibus, ut lex, intra limites iuris edita, congrua experiatur, et si forte in iudicium deducatur, sapiens iudicetur, pag. 658.

Consuetudo quoad chorum.

Generatim consuetudines, quae Rubri- carum praescripto adversentur, inter abusus facile recensentur, pag. 675.

Quo enim facilius hisce in rebus inva- lescere possunt contrarii diversique usus contra conformem universalemque discipli- nam, eo facilius inter abusus sunt recen- sendi, ibidem.

Eadem fere sunt dicenda in iis, quae respiciant leges universales, quae chori ser- vitium moderantur obligationesque Canoni- corum determinant, ibidem.

Frustra invocatur, uti iuridica, consue- tudo illa, etsi immemorabilis quam constet ex iniusta causa fuisse inductam et ex eadem iniusta causa iugiter protractam, pag. 667.

Contractus rerum ecclesiae.

Privati tractatus de rebus ecclesiae alie- nandis pro parte ecclesiae quae alienare quaerat, vim, antequam Beneplacitum Apo- stolicum obtineatur, non habent, pag. 387.

Quare sive tractatus proximi contractui habiti fuerint, sive contractus fuerit mutuo consensu conclusus, donec reservatum Be- neplacitum non superveniat, ecclesia vi antecedentis tractatus vel contractus cogi non potest ad perficiendum contractum, pag. 388.

Idque valet sive ecclesia contrahat cum civili persona, sive eum alia ecclesia, ibidem.

Eorum veterum auctorum sententia, qua docent, contractum conclusum cum

conditione Beneplaciti Apostolici obtinendi validum esse, in praxi non videtur recepta, ibidem.

Immo post formam traditam a Bene- dicto XIV, de alienandis rebus Fisci ad TOS ecclesiasticas quoque productam, Bene- placito Apostolico exsecutioni mandato fa- vore melioris oblatoris, adhuc supersunt experimenta vicesimae et sextae, quibus durantibus, conditionata manet adiudicatio rei primo ineliorique oblatori facta, ibidem.

Ius praelationis, quod acquiratur in re- rum Hortatione, obligationem secumfert erga" venditorem complendi emptionis contra- ctum, pag. 447.

Ius praelationis cedi potest alteri, qui illud affectet, accedente tamen consensu ven- ditoris, ibidem.

Cessionarius, hac ratione, subintrat in eadem iura easdemque ob'igatiunes, quibus, qui cessit, tenebatur, ibidem.

Obligationes consistunt in emptione com- plenda per solutionem integri oblati pretii, quo ius praelationis fuerit acquisitum, vel in indemnitate rependenda venditori si ab emptione complenda emptor resiliat, ibidem.

Discrimen tamen intercedit inter ius praelationis acquisitum iure licitationis et ius praelationis acquisitum ex cessione al- terius extra licitationem, ibidem.

P limum ius perimit iura aliorum lici- tatorum et obligationes; alterum vero, si forte périmât ius cedentia erga venditorem, si cessionarius suae obligationi non satisfa- ciat, ibidem.

Maxime si venditor sit pius locus, qui ex facto proprio deterioren» reddere non po- test suem conditionem, ibidem.

Contractus emphyteuticus rerum eccle- siae ex temporaneo perpetuus non reddi- tur ab Apostolica Sede, nisi de evidenti utilitate huius perpetuae alienationis con- stet, pag. 204.

Neque Beneplacitum Apostolicum, in alienatione rerum ecclesiae necessarium, concedi solet, nisi solemnitates praescriptae expleantur, ibidem.