Lucana 6 9 9

talibus Bouix (App. 1, cap. 4, q. i et 2), Wernz (Ius decret., tom. 2, tit. 39, n. 841) etc.

Gradum faciens deinde parochus ad argumentum consue- tudinis, hanc evincit tum ex 22 testium depositionibus fide dignis et nonnullis etiam iuramento firmatis, qui asserunt controversa emolumenta semper a parochis S. Lucae fuisse percepta exclusis vice-parochis, tum ex aliis documentis de- sumptis a quodam libro inscripto Bacchetta di diversi ricordi per la sagrestia di S. Luca, in quo varia allegantur facta circa memoratam consuetudinem vigentem. Quapropter etiam ex titulo consuetudinis plusquam centenariae parochus sibi vindicare potest dicta incerta iuxta Bouix (loc. cit., part. 4, cap. 9, § i). Caeterum, quum parochus intentionem in iure fundatam habeat pro incertis parochialibus, contrariam con- suetudinem potius ex adverso probandam esse (Subdit. Haec autem probata non fuit a vice-parocho, sive quia ex unde- cim attestationibus contra adductis nonnullae non loquuntur de incertis, aliae vero de emolumentis, quae ipse, dum mu- nere vice-parochi fungebatur sub parocho Ragghianti, per- cepit vi remunerationis ob laborem extraordinarium, reliquae sex eliduntur a testibus iam a se allatis.

Demum descendens parochus ad argumentum aequitatis et convenientiae, ait quod propria assignatio nitida est tan- tum lib. 802, dum illa vice-parochi assurgit ad lib. 749, quibus addendae sunt lib. 240 ab alio hospitio perceptae.

Defensio vice-parochi. Sacerdos Fanucchi totus est in refutandis a parocho adductis argumentis. Sane ex ad- verso statutam theoriam, quod incerta et oblationes ita per- tineant ad parochum, ut ab ipsis exclusi maneant omnes alii sacerdotes etiam parochi coadiutores, non respondere con- tendit iuris canonici sanctionibus. Nam iuxta Reiffenstuel (Ius can., lib. 3, tit. 30, n. 179 et 194) oblationes dantur a fi- delibus vel in ecclesia vel in territorio paroeciali ad hoc ut cedant in usum ecclesiae vel ipsius ministrorum ; quare ipsae