Ex Floriacensi Codice Et Aliis Mss.

Lucianus misericordia indigens et omnium hominum minimus, presbyter Ecclesiae Dei quae est in villa Caphargamala in territorio Jerosolymitano, sanctae Ecclesiae et omnibus sanctis qui sunt in Christo Jesu in universo mundo, in Domino salutem .

1. Revelationem sancti Stephani, quae mihi per gratiam Domini et Salvatoris nostri ostensa est, dignum 0810B duxi ut vestrae panderem Sanctitati, non jactantia quadam, sed ad confirmationem audientium.

2. Tertia enim vice mihi ostensum est, dum quiscerem in basilica baptisterii in stratu meo, die sexta feria illucescente, circa horam noctis tertiam, dum adhuc prope vigilarem, tanquam in excessu mentis effectus, vidi virum aetate senem, statura procerum, vultu decorum, promissa barba, in vestitu candido, amictum pallio, in cujus summitate erant tanquam aureae cruces intextae (et manu tenebat virgam auream), calceatum caligis in superficie deauratis, deambulantem coram me, et tacentem. Et cum hoc viderem, haesitans intra memetipsum dicebam: Quis putas est? de Deo est, an de adversa parte? Nec enim oblitus fueram verbi Apostoli dicentis, Nam et ipse satanas transfigurat se in angelum lucis (II Cor. XI, 14) . Cum ergo viderem eum deambulantem, cogitare coepi in corde meo, et dicere: Si hic homo de Deo est, tertia vice me nomine meo clamabit: quod si me semel vocitaverit, non illi dabo responsum. Qui nihil dubitans, dissimulata deambulatione venit ad me: et de virga, quam manu tenebat, pulsans me, tertio me nomine meo clamavit, dicens: Luciane, Luciane, Luciane. Cui ego respondi: Quis es, domine? Dixit mihi: Surge, et vade, et dic Joanni episcopo Jerosolymitano: Usquequo clausi sumus? usquequo non aperis nobis? maxime cum temporibus tuis revelandi simus. Aperi nobis velocius, ut per nostram orationem aperiat Deus generi humano ostium misericordiae suae. Instat enim tempus, ut hic mundus intereat, prae multitudine iniquitatum suarum, quas quotidie faciunt. Et post haec ait: Non solummodo mei causa sollicitus sum, sed et pro illis qui mecum sunt: digni enim sunt maximis honoribus cumulari in terris; quia locus in quo jacemus, valde despectus est.

3. Cum haec igitur audissem, aio ad eum: Dicito mihi, domine, tu quis es, et qui sunt tecum? Et dicit mihi: Ego sum Gamaliel, qui nutrivi Paulum qui postea apostolus factus est. Qui autem jacet mecum, domnus Stephanus est, qui a Judaeis Jerosolymis lapidatus est, et die noctuque in exapeleo jacuit civitatis, in via euntibus Cedar, jussu impiorum sacerdotum projectus, ut a bestiis et avibus devoraretur . Et tamen nec bestiae eum, nec aves tangere praesumpserunt. Ego vero Gamaliel cum scirem sanctitatem viri et fidem et devotionem ejus, credens me partem cum eo in resurrectione habere, misi ad religiosos viros et fideles, mandans et dicens: Nullum formidantes acquiescite consiliis meis, et colligite corpus sancti Stephani, et deferte ad possessionem meam, quam nomine meo appellavi Caphargamala: et deponite eum in monumento meo novo; et facite consueta solemnia per dies quadraginta, in ipsa possessione, quae est in vigesimo secundo lapide. Et quaecumque in expensis solemnibus erogata fuerint, de meo praeberi faciam. Ille vero alius, qui cum illo jacet, Nicodemus nepos meus est, qui noctu ad Salvatorem veniebat, ut veritatis verba agnosceret, et renasceretur per aquam et Spiritum sanctum. Qui cum a Domino audisset, baptizatus est a sanctis apostolis Petro et Joanne. Pro quo baptismate indignati sunt principes sacerdotum adversus Nicodemum, et cogitabant occidere eum: sed propter honorem meum et rem consanguinitatis non fecerunt. Attamen plagis eum multis afficientes, semimortuum reliquerunt, et anathematizaverunt, et foras civitatem miserunt, diripientes omnem substantiam ejus. Ego vero et hunc feci collegi, et in possessionem meam deduci, praecipiens dispensatori meo, ut quidquid illi necessarium 0812 fuisset, praestaret. Qui cum paululum supervixisset, dormivit in Domino. Quem feci sepeliri ad pedes beati Stephani, tanquam pro nomine confessoris. Ille vero tertius, qui mecum jacet, ipse est Abibas filius meus, qui mecum pariter credidit Christi praeceptis, et mecum pariter Baptismum consecutus est a sanctis Apostolis, vigesimum circiter agens annum, Legis multam habens scientiam, castus corpore, et nullam mulieris sciens maculam: sed semper templo Dei vacans cum Paulo discipulo meo. Praecesserat enim ad Deum immaculatus . Juxta quem positi sunt de quibus supra locutus sum, cum quibus et ego jaceo. Nam conjux mea Ethna et primogenitus meus filius Selemias, qui noluerunt in Christum credere, recesserunt a nobis, et in possessione sua materna sepulti sunt, quae Capharselemia dicitur: quia indigni habiti sunt societate nostra. Ut autem credas, cum coeperis fodere, invenies locum uxoris meae et filii vacuum. Et ita ut dixit invenimus. Et cum ego miserrimus interrogassem, dicens: Ubi vos inveniemus, domine? dicit mihi: In possessione mea invenies nos, quae nunc lingua Syriaca dicitur Delangabria , sive Debathalia, quod interpretatur Possessio virorum Dei, sive bellatorum . Et cum haec omnia praedixisset, evanuit ex oculis meis.

4. Ego vero post hanc visionem surrexi, et prostratus orationi, rogavi Domini misericordiam, et dixi: Domine Jesu, si haec revelatio sive visio ex voluntate tua est, praesta ut iterum et tertio manifestetur mihi, ut confisus fiducialiter annuntiem revelationem Sanctorum tuorum. Et coepi ex illa die jejunare, et ab omnibus me abstinere, et praeter panem et salem in escam nil sumere, et aquam bibere, sicut solemus in diebus sanctae Quadragesimae facere. Insequenti vero sexta feria denuo venit sanctus Gamaliel in ipso habitu, sicut prius venerat, et in ipsa noctis hora, me necdum valde soporato; et dicit mihi: Quare dissimulasti, charissime frater, et non perrexisti et retulisti Joanni episcopo? Numquid non vides quanta siccitas est super terram et tribulatio in toto mundo? Et tu negligenter agis! Surge igitur, et vade, et dic illi ut aperiat nobis, et faciat locum orationis, ut per intercessionem nostram misereatur Dominus populo suo. Ego vero aio ad eum: Non egi dissimulanter, domine mi; sed rogavi Dominum, et dixi, Domine Jesu, si ex te est haec revelatio, secundo et tertio appareat mihi. Et nunc, domine, ecce secunda vice venisti, et laetificasti me: si autem tertio veneris, plenius me exhilarabis. Cumque haec audisset, de manu significavit, dicens: Ignosco, ignosco, ignosco. Et cum haec dixisset, dicit mihi: Audi, presbyter. Cui ego respondi, et dixi: Loquere, domine, quia audio. Et dicit mihi: Quia haesitasti in animo tuo, dicens, Si fuerit ut inveniam locum, putas in uno loco positos omnes inveniam? Quod si ita evenerit, quemadmodum potero discernere reliquias singulorum? Haec ergo intra temetipsum cogitabas. Cui ego negare non potui; et dixi: Verum est, domine, ita volvebam in animo meo. Omnia nosti, et nihil te latet. Et dicit mihi: Non sumus, ut putas, in uno loco positi; sed unusquisque nostrum suum locum habet. Animadverte itaque quae dico tibi, et intende animo. Et respiciens vidi extendentem manus suas ad coelum, et orantem. Et statim deposuit inde quatuor calathos, tres aureos, et unum argenteum, plenos rosis: et unus ex ipsis plenus erat croco. Unus vero de tribus calathis rubentes valde rosas habebat tanquam sanguinem, quem et ad dexteram meam posuit. Alii vero duo pleni erant rosis albis, in modum lilii, sed rosae erant. 0814 Et quartus calathus crocum habebat, cujus odor fragrabat suavissimus. Et posuit illos in conspectu meo, et dicit mihi: Vides hos calathos? Et aio ad eum: Etiam, domine. Et dicit mihi: Isti sunt loculi nostri in quibus jacemus, et hae rosae reliquiae nostrae sunt: et sicut vides hunc calathum rosas pulcherrimas habentem ad dexteram tuam positum, ita cum aperire coeperis locum, invenies ostium sepulcri, et introgressus reperies in dextera parte loculum: ipse est sancti Stephani. Et ne dubitare velis: quia ipse solus ex nobis martyrio meruit coronari. Et ideo in orientali parte positus est. Ille vero loculus qui ad partes boreae, id est aquilonis, positus est, ipse est sancti Nicodemi neophyti . Alius vero loculus, qui paululum eminentior est, ipse est meus et filii mei: quia et nos neophyti fuimus. Et ego aio ad eum: Rogo, domine mi, quare unus calathus argenteus est? Et dicit mihi: Quoniam filius meus castus et immaculatus excessit e mundo, propterea in similitudinem argenti mundissimi apparuit. Numquid non vides crocum, qui in ipso est, suavissimi esse odoris? Et dum haec dixisset, denuo ex oculis meis evanuit.

5. Cumque expergefactus fuissem, gratias egi Deo omnipotenti, et constitutis jejuniis operam dedi usque tertiam revelationem. In tertia igitur septimana, eadem die et hora venit supradictus vir, comminans et fremebundus, et dicit mihi: Quare usque nunc dissimulasti, et noluisti pergere, et dicere episcopo Joanni quae tibi dicta sunt et ostensa? Quam excusationem habebis apud Deum, aut quam veniam pro hoc contemptu sperabis in die judicii? Et non consideras quia multi meliores te sunt per eremum sancti viri, quos praetereuntes per te voluimus innotesci. Ideo namque te ex alia basilica hic voluimus esse sacerdotem , ut per te manifestaremur. Et cum ad verba ejus intremuissem, dixi: Non fui negligens, domine mi, sed praestolabar tertio adventum tuum. Nunc vero sine crastina die pergam , omnia quae mihi mandasti dicturus. Et cum indignans adversum me staret, videbar mihi quasi in alterum mentis excessum devenissem Jerosolymis , et quia in conspectu starem episcopi Joannis, narrans ei omnem visionem. A quo videbar audire: Si haec ita se habent, ut dicis, charissime, et Dominus tibi revelavit hoc temporibus nostris; oportet me tollere de possessione illa bovem illum maximum aratorem, qui carro et aratro aptus est, et dimittere tibi possessionem cum caeteris omnibus. Ad quem aio: Utquid mihi possessio est, domine mi, si non habeo bovem per quem regatur et alatur possessio? Et dicit mihi episcopus: Ita placuit, charissime, quia civitas nostra vehiculis ministratur, et unum bovem ad illum maximum carrum minus habemus, quem tu diceris in possessione tua celare. Oportet namque ut in civitate celeberrima sit quam in parva possessione. Numquid tibi non sufficiunt duo residui boves, et unus vitulus, et utensilia bovis maximi, ad excolendam terram vehiculi tui?

6. Et cum hoc in ecstasi, hoc est in excessu mentis, audissem, statim expergefactus benedixi Deum: et perrexi in civitatem ad sanctum episcopum Joannem. Et cum illi omnia quae videram enarrassem, reticui de visione bovis, exspectans quid audirem ab eo. Intellexeram enim quia sanctus Stephanus ipse est bos maximus; et quia carri illi, de quibus dicebat, sanctae essent Ecclesiae; et Sion prima Ecclesia, ipsa esset carrus major; et quia habebat sanctus episcopus a me petere sancti Stephani reliquias, ideo de visione bovis episcopo dicere nolui. Cumque audisset episcopus Joannes, prae gaudio lacrymatus est, et dixit: Benedictus Dominus Deus Filius Dei vivi. Si haec, ut dicis, charissime, ita audisti, et Deus tibi revelavit; oportet me transferre inde beatum Stephanum primum martyrem, archidiaconum Christi, qui primus apud Judaeos dominica bella bellavit, et Dominum 0816 in sua majestate in terris positus in coelum vidit stantem, et tanquam angelus in concione hominum apparuit. Et cum haec dixisset sanctus Joannes, dimisit me. Cumque venissem ad villam, misi praeconem ad omnes habitatores villae, diluculo ut consurgerent, et foderent in acervo.

7. Eadem vero nocte apparuit ipse domnus Gamaliel cuidam monacho Migetio nomine, innocenti et simplici viro, ea similitudine qua mihi apparuit; et dixit ad eum: Vade, et dic Luciano presbytero, In vanum laboras in acervo illo; modo non sumus ibi, sed tunc ibi positi fuimus, cum lamentarentur nos secundum consuetudinem antiquorum: propter quod acervus in testimonium planctus factus est. Sed quaere nos in alia parte, in loco qui dicitur lingua syriaca, Debathalia; quod interpretatur in graeco, Andragathon; quod nos possumus dicere, Virorum bonorum. Diluculo vero surgens, inveni monachum illum praedicantem omnibus fratribus. Hymnis dictis, deinde coepi dicere: Eamus ad acervum illum, et fodiamus in illo. Tunc quidam dixerunt mihi: Audi primum quid dicat monachus Migetius. Advocato monacho Migetio, exquisivi ab eo quid esset. Ille autem universa signa quae viderat Gamalielis, dixit mihi, et quemadmodum vidisset contra austrum agrum situm, et monumentum in eo quasi neglectum et ruinosum, ubi tres lectos aureos stratos vidit, unum ex iis altiorem ab aliis, in quo erant duo jacentes, unus senex et unus juvenis, et in aliis lectis duobus erant singuli. Et respondit qui erat in excelsiori lecto, et dixit: Vade, et dic presbytero Luciano, quoniam nos domini loci hujus sumus. Si vis magnum et justum invenire, ipse ab orientali plaga nobis positus est. Et haec audiens a monacho, glorificavi Dominum, quoniam inventus est et alius testis in revelatione. Haec autem ut vidi , ita et evenerunt; et consona sibi apparuerunt universa.

8. Statim igitur nuntiavi beato episcopo. At ille misit ad fratres suos episcopos. Qui cum occurrissent, venerunt ad locum: quem cum jussissent fodere, et pars terrae maxima fuisset egesta, invenimus lapidem, in quo sculptum erat, Celeliel, Nasoon, Gamaliel, Abbibabel ; hebraica quidem verba, litteris autem graecis. Interpretatio vero nominum haec est: Celeliel Stephanus quidem dicitur, Nasoon vero Nicodemus, Abibabel filium Gamalielis significat. Cum autem pervenissemus deorsum, invenimus locum sancti Stephani in parte orientis, sicut audieram. Et statim terrae motus factus est, et tanta suavitas et fragrantia odoris inde egressa est, quantam nullus hominum sensisse se meminit: ut putaremus nos in amaenitate paradisi esse positos. Multitudo namque populi aderat nobiscum, inter quos plurimi erant infirmi variis languoribus: in ipsa hora mox de odore suavitatis ejus septuaginta et tres animae curatae sunt. Ab aliis fugati daemones, aliorum fons restinctus est sanguinis: alii a strumis et furunculis liberati; alii a secretiore infirmitate sanati, alii a tertianis et quartanis: 0815 alios febris reliquit, alios morbus regius: alii a cephalargia curati et hemicranio: et multas alias curationes senserunt homines, quas enumerare longum est. Aderant enim tunc in illo tempore episcopi, Joannes Jerosolymitanus, et Eustonius episcopus de Sebasti civitate, et Eleutherius Jerichontinus, cum omni clero. Itaque cum psalmis et hymnis asportaverunt reliquias beatissimi Stephani in sanctam ecclesiam Sion, ubi archidiaconus fuerat ordinatus: derelinquentes nobis de membris Sancti parvos articulos, imo maximas reliquias cum pulvere, ubi ejus omnis caro absumpta est .

0817 9. Et ideo orate, precor, pro exiguitate mea, ut dignus inveniar in conspectu Domini, adjutus beatissimi martyris Stephani meritis, et vestris orationibus: regnante Christo Jesu Domino nostro, cui est cum Patre et Spiritu sancto gloria et imperium in saecula saeculorum. Amen. Inventae sunt autem reliquiae beatissimi Stephani tertio nonas augustas.