708

EPISTOLA ENCYCLICA Sanctissimi Domini nostri Leonis divina providentia Papae XIII

ad Patriarchas Primates Archiepiscopos Episcopos aliosque locorum ordinarios

De unitate Ecclesiae.

Satis cognitum vobis est, cogitationum et curarum Nostra- rum partem non exiguam illuc esse conversam, ut ad ovile in potestate positum summi pastoris animarum Iesu Christi revo- care devios conemur. Intento hac in re animo, non parum con- ducere salutari consilio propositoque arbitrati sumus, Ecclesiae effigiem ac velut lineamenta describi: in quibus praecipua con- sideratione dignissima unitas est, quam in ea, velut insigne veritatis invictaeque virtutis, divinus auctor ad perpetuitatem impressit. Multum in intuentium animis nativa Ecclesiae pul- chritudo speciesque posse debet: neque abest a veri similitudine, tolli eius contemplatione posse inscientiam; sanari opiniones falsas praeiudicatasque, maxime apud eos qui non sua ipsorum culpa in errore versentur: quin imo excitari etiam in homini- bus posse Ecclesiae amorem utique similem caritati, qua Iesus Christus eam sibi sponsam, divino cruore redemptam, opta vit: Christus dilexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ea (1). Re- versuris ad amantissimam parentem, aut non probe cognitam adhuc, aut iniuria desertam, si reditum stare oporteat non san- guine quidem, quo tamen pretio est Iesu Christo quaesita, sed labore aliquo molestiaque multo ad perpetiendum leviore, sal- tem perspicuum erit non voluntate humana id onus homini, sed iussu nutuque divino impositum, ob eamque rem, opitulante gratia caelesti, facile veritatem experiendo intelligent divinae eius sententiae: Iugum enim meum suave est, et onus meum leve (2). Quamobrem spe maxima in Patre luminum reposita, unde omne datum optimum et omne donum perfectum descendit (3), ab eo scilicet, qui incrementum dat (4) unus, enixe petimus, ut Nobis vim persuadendi impertire benigne velit.

Etsi Deus, quaecumque a naturis creatis efficiuntur, omnia ipse efficere sua solius virtute potest, nihilominus tamen ad iu- vandos homines ipsis uti hominibus, ex benigno providentiae

(1) Ephes. V, 25. (2) Matth. XI, 30. (3) Ep. lac. I, 17. (4) I. Corinto. III, 6.