lex odiosa extendenda foret, con- tra ac ferat acceptissimus canon. At Patrum Tridentinórum verbis proscribitur usurpatio, et conversio in proprios usus .bonorum eccle- siasticorum, insuper impedire quo- minus haec bona ab iis percipian- tur, ad quos de iure pertinent; at sub eiusmodi verbis furtum pro- prie dictum non comprehendi pro- bavimus, et evidentissime apparet ex verbo praesumpserit; praesum- ptio enim in furibus non suppo- nitur, neque exigitur. Addimus, alienum videri ab Ecclesiae mente, ut excommunicatio ob simplex fur- tum incurralur; addimus, quod si id admittamus, excommunicatio in- cutatur oportet pro quolibet furto, quod ad materiam gravem pertin- gat : etenim et hisce furtis patri- monium Ecclesiae imminuitur , et bona ecclesiae ab fine ad quem sunt destinata distrahuntur; ideoque si qui furentur, iuxta personarum ec- clesiasticarum conditionem, decem, quinque, tres , et etiam libellam unam, excommunicati proclaman- di erunt. Quod esset iniuriam ma- ximam ecclesiae inferre , utpote quae tanta severitate et studio res suas tueatur, ut excommunicatio- nem pro hisce quisquiliis inferat. Hanc insuper Tridentinórum Pa- trum mentem non fuisse ex sole- mnibus quibus utuntur verbis, evi- dentissime patet. Incongruum der mum est et iniustum sub eorum verbis furtum comprehendere quan- do furtum nec nominarunt. Ratio

325

igitur ex fine ab adversariis petita ultra mentem Legislatorum exten- ditur; consequenter nimis probat.

Post haec inquirendum ducimus de quibus bonis Patres Tridentini loquantur.

Et quidem praestantissimus d'An- nibali Com. pag. 57, Edit. 1880 affirmat esse immobilia vel mobilia pretiosa. < Et bona, si quid opinor » accipere debemus, ut alias in iure » canonico (C. 13 De Elect. in 6. » Extrav. Ambitiosae. De reb. Eccl. » non alien.), immobilia vel mobilia » pretiosa. » Nec obstat responsio S. Poenit. 1. Iun. 1869: «Ad6, quo » edicitur, eos tantum absolvi posse » qui emerint res usu consumptibi- » les, oleum, triticum, vinum; ibi » enim agitur de absolutione sacra- » mentali, quae multa respicere de- » bet, et non a censuris tantum. »

Quae quidem sententia restrin- genda est, ut patet etiam ex iis quae cl. auctor disserit, ad unicum titulum bona, non ad alia quae in Tridentino capite recensentur. Por- ro in eiusmodi limitatione senten- tiam auctoris uti veram esse susci- piendam, certissimum esse arbitra- mur ex iis quae supra edisserui- mus, cum impossibile nobis esse videatur, ut Patres Tridentini tanta emphasi locuti sint pro bonis quae nec immobilia, nec mobilia pretio- sa ecclesiastica fuerint, et sint : Quae vero sint haec, diximus dum commentati sumus Caput III Alie- nantes et recipere praesumentes. etc. Tom. II pag. 146.