326

Animadvertant insuper lectores nostri, declarationes citatas S.. Poe- nitentiariae anteriores esse promul- gationi constitutionis Apostolicae Sedis: huius ergo tenorem et vim non esse dimetiendum ex declara- tionibus anterioribus a S. Poeniten- tiaria latis, sed e contra. Neque ob- stare quod confirmatae fuerint tum in Decreto lato die 26 Februa- rii 1879, tum in alio dato die 25 Martii 1881 quibus in decretis sub n. VII dicitur: In hoc etiam Iubi- laeo locum habere, sine ulla exce- ptione, resolutiones dubiorum ab ipsa S. Poenitentiaria pro Ordi- nariis Italiae editas sub die 1 Iu- nii 1869. Etenim eiusmodi confir- mationes mutare non possunt pri- mi decreti sententiam, cum illud prout iacet inculcent.

Arbitrari demum Episcopi po- tuere, a Pio Papa IX factam fuisse Confessariis absolvendi potestatem, relaxato etiam onere, ad quod poe- nitentes tenebantur, ut alias a Ro- manis Pontificibus factum fuerat. Atque hinc ad S. Poenitentiariam recursum habuere ut scirent qua conditione varios poenitentes cen- sura nec ne obstrictos absolvere Confessarii possent,

III. Attamen ad incurrendam Tridentinam excommunicationem exigitur praesumptio. Haec autem, ut non semel diximus , importat tum cognitionem legis, tum poenae ei adnexae. Ideoque si quis igno-

(1) Acta S. Sedis Vo l . I V , pag. 504.

Probavimus insuper a Romano Pontifice Pio IX non fuisse excom- municationem indie tam pro iis o- mnibus capitibus quae in allegata S. Poenitentiariae Instructione re- censentur.

Hinc ex quo in ea varia poeni- tentium genera absolvi postulentur, non sequitur, omnes illos excom- municationem incurrisse, et ab hac absolvendos esse.

De cetero in Literis Apostolicis Pii Papae IX latis die 11 Aprilis 1869. Confessariis concedebatur facultas poenitentes absolvendi in foro con- scientiae et pro ea vice tantum ne- dum ab excommunicationis, sus- pensionis , aliisque ecclesiasticis sententiis et censuris a iure vel ab homine quavis de causa latis vel inflictis, praeter infra exceptis: sed etiam ab omnibus peccatis, exces- sibus, criminibus et delictis quan- tumvis gravibus et enormibus, e- tiam locorum Ordinariis, sive No- bis et Sedi Apostolicae, speciali li- cet forma reservatis, et quorum absolutio alias quantumvis ampla non intelligeretur concessa. (1) Ita ut exinde intelligamus non a cen- suris tantum absolvendi factam fuis- se Confessariis potestatem, sed e- tiam ab nonnullis criminibus, pec- catis et excessibus, quae sine cen- sura reservata essent. Nil mirum hinc si sacra Poenitentiaria inter- rogata, pro singulis casibus normas Episcopis praebuerit.