EPISTOLA ENCYCLICA 715

At vero qui unicam condidit, is idem condidit unam: vide- licet eiusmodi, ut quotquot in ipsa futuri essent, arctissimis vin- culis sociati tenerentur, ita prorsus ut unam gentem, unum re- gnum, corpus unum effìcerent : Unum corpus, et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae (1). Voluntatem hac de re suam Iesus Christus sanxit, propinqua iam morte, augusteque consecravit, ita Patrem adprecatus: N oti pro eis rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eo- rum in me... ut et ipsi in nobis unum sint... ut sint consummati in unum (2). Imo tam intime nexam iussit esse in sectatoribus suis unitatem tamque perfectam, ut coniunctionem, cum Patre suam ratione aliqua imitaretur : Rogo... ut omnes unum sint, si- cut tu, Pater, in me, et ego in te (3). Tantae autem inter ho- mines ac tam absolutae concordiae necessarium fundamentum est convenientia coniunctioque mentium : ex quo conspiratio vo- luntatum atque agendorum similitudo natura gignitur. Quam- obrem, pro sui divinitate consilii, unitatem fidei in Ecclesia sua iussit esse : quae quidem virtus primum est in vinculis iis quae hominem iungunt Deo, et inde nomen fideles accepimus. Unus Dominus, una fides, unum baptisma (4): videlicet sicut unus Dominus, et baptisma unum, ita omnium christianorum, qui ubique sunt, unam esse fidem oportet. Itaque Paulus Apostolus christianos, ut idem sentiant omnes, effugiantque opinionum dis- sidia non rogat tantum, sed flagitat ac plane obsecrat: Obsecro autem vos, fratres, per nomen Domini nostri Iesu Christi: ut idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata: sitis au- tem perfecti in eodem sensu, et in eadem sententia (5). Quae loca sane non indigent interprete: satis enim per se loquuntur ipsa. Ceteroqui unam esse fidem debere, qui se profitentur chri- stianos, vulgo assentiuntur. Illud potius maximi momenti ac prorsus necessarium, in quo multi errore falluntur, internoscere quae sit istius species et forma unitatis. Quod ipsum, ut supra fecimus in caussa simili, non opinatione aut coniectura est, sed scientia rei gestae iudicandum: quaerendo scilicet statuendoque qualem in fide unitatem Iesus Christus esse praeceperit.

(1) Ephes. IV, 4.

(2) Ioan. XVII, 20-21-25.

(3) Ib. 21.

(4) Ephes.IV, 5.

(5) I. Corinto. I, 10,