NEAPOLITANA 723

doquidem, ait Emus vir, vocationem sacerdotis Contarini ad regendam, ad tempus, paroeciam, fuisse prudentiae consilium; quia ille noverat pene cunctum populum, et post mortem parochi, solus curare poterat multa maximi momenti, quae ssolus ille ex intima consuetudine cum defuncto parocho re- scivit. Attamen paroeciam in titulo perpetuo consequeretur post felicem concursus exitum; et verba quae proferre potuit Archiepiscopus eo consilio dicta sunt, ut animum adderent Contarinio pro examine subeundo, verum nullam continebant promissionem, ne libertas concursus violaretur.

Si itaque sacerdoti Contarini nil debitum iuridice sit, exigere nullomodo potest aut paroecias sine concursu, quod prorsus insuetum est in neapolitana ecclesia; et eo minus aucupare valet canonicatum cathedralis ecclesiae, qui nonnisi dignissimus et ut insigne praemium tribui inibi solet. Imo cum huius causae occasione sacerdos Contarini sive calumniis, sive querimoniis, sive iurgiis dioecesanam auctoritatem laces- siverit, etiamsi aliunde dignus foret, a quocumque tamen praemio hac de causa iuxta Ordinarium videretur repellendus.

His itaque aliisque perpensis, proposita fuerunt diluenda

Dubia

I. An sit standum vel recedendum a decisis in casu. Et quatenus negative ad primam partem, affirmative ad

secundam ; II. An constet de nullitate concursus, ita ut et quomodo

providendum sit in casu. R E S O L U T I O . Sacra Cong. Concilii re discussa* sub die

22 Februarii 1890 censuit respondere: Ad I. in decisis. Ad II. provisum in primo.

Ex QUIBUS C O L L I G E S . I. Tempus utile ad appellandum in materia concursuum esse decem dies a die collationis, ad nor- mam Clementis XI, firmatam a Benedicto XIV; ne electi in perpetuum vexarentur et status parochiarum diu incertus maneret.