quarum Dioecesium, sed ad ius

commune. Cum ergo ad iuris com-

muni tramites secundis nuptiis nul-

la benedictio concedenda foret, lex

de habenda a legitimo Parocho

licentia benedicendi secundis nu-

ptiis inutilis erat, cum de iure

communi nec Parochus eiusmodi

facultatem concedere posset, cum si

ipsemet eis benedixisset, foret pu-

niendus.

Quidquid demum sit; utraque

sententia gravi fundamento nititur

tum intrinseco tum extrinseco ;

consequenter sententia quam nos

defendimus vere probabilis est :

vera probabilitas autem ab censura

incurrenda eximit.

Idipsum vero dicendum existi-

mamus de Sacerdote saeculari vel

regulari qui matrimonio clande-

stino assistat; Concilium Tridenti-

num enim aperte loquitur de ma-

trimonio quod in facie Ecclesiae

contrahitur ; qua de causa lata sus-

pensio non est extendenda ad ma-

trimonia clandestina, quia lex est

poenalis.

Ut vero Parochi aliique Sacer-

dotes hanc suspensionem incurrant,

necessarium est ut alienae paroe-

ciae sponsos sine legitimi eorum

Parochi vel Ordinarii licentia ma-

trimonio coniungere vel eis bene-

dicere audeant; verba enim legis

sunt: alterius Parochiae sponsos

sine illorum Parochi licentia ma-

trimonio coniungere, aut benedi-

cere ausus fuerit. Qua de causa

ab eiusmodi censura incurrenda

487

ignorantia quaelibet excusat, ut

alias in hisce diximus Commen-

tariis.

Advertendum tamen, eam incurri

iis tantum in locis ubi Decretum

Tametsi receptum est ; etenim in

fine Decreti Tridentini Patres sta-

tuunt: « Decernit insuper, ut hu-

» iusmodi decretum in unaquaque

» Parochia suum robur post tri-

» ginta dies habere incipiat, a die

» primae publicationis in eadem

» Parochia factae numerandos. »

Qua de causa cum publicatum

non fuerit, nullum robur habere

potest; consequenter Parochos alios-

ve Sacerdotes, si praeter licentiam

Parochi alienae paroeciae sponsos

matrimonio coniungant, aut eis be-

nedicant, praesentis decreti censu-

ram non incurrere.

At si iis in locis, ubi Concilii

Tridentini decretum receptum non

fuit, consuetudo vigeat ut alienae

Paroeciae sponsos matrimonio con-

iungentes aut eis sine debita li-

centia benedicentes, suspensionem

incurrant, eam incurrere dicimus,

attamen non vi decreti Tridentini,

sed inductae et praescriptae con-

suetudinis quae vim legis habet ;

quisque enim tenetur sanctione le-

gis qua obstringitur, non ea cuius

sanctione non tenetur.

Quid vero? incurrunt ne saltem

excommunicationem a Clemente V

in Concilio Viennensi latam, quam

ita legimus: « Religiosi, qui Cle-

» ricis aut laicis Sacramentum un-

» ctionis extremae vel Eucharistiae