728 EPISTOLA ENCYCLICA

meos pasee oves meas (1). Nimirum quotquot essent in ovili suo futuri, omnes illi velut pastori committit: Dominus non du- bitat, qui interrogat, non ut disceret, sed ut doceret, quem ele- vandus in caelum amoris sui nobis velut vicarium relinquebat... Et ideo quia solus profitetur ex omnibus, omnibus anteferetur.... perfeetiores ut perfectior gubernaret (2). Illa vero sunt pastoris officia et partes, gregi se praebere ducem, eumdemque sospi- tare salubrità te pabulorum, prohibendo pericula, ea vendo insi- dias, tutando a vi: brevi, regendo gubernando. Cum igitur Pe- trus est gregi christianorum pastor impositus, potestatem accepit gubernandi omnes homines, quorum saluti Iesus Christus pro- fuso sanguine prospexerat: Cur sanguinem effudit? Ut has emeret oves, quas Petro et successoribus eius tradidit (3).

Quoniamque immutabilis communione fidei christianos o- mnes oportet esse invicem coniunctos, idcirco suarum virtute precum Christus Dominus impetravit Petro, ut in gerenda po- testate nunquam fide laberetur: Ego autem rogavi pro-te, ut non deficiat fides tua (4). Eidem praeterea mandavit ut, quoties tempora postularent, ipse impertiret fratribus suis lumen animi et robur: Confirma fratres tuos (5). Quem igitur fundamentum Ecclesiae designarat, eumdem esse vult columen fidei : Cui pro- pria auctoritate regnum dabat, huius fidem firmare non pot- erat, quem eum petram dicit, firmamentum Ecclesiae indica- vit? (6). Hinc ipse Iesus certa quaedam nomina, magnarum indicia rerum, quae sibi potestate sunt propria, voluit esse Petro se- cum participatione communia (7), nimirum ut ex communione titulorum appareret communio potestatis. Ita ipse, qui lapis est angularis, in quo omnis aedificatio constructa crescit in templum sanctum in Domino (8), Petrum velut lapidem statuit, quo fulta esse Ecclesia deberet. Cum audisset « petra es » praeconio no- bilitatus est. Quamquam autem petra est, non ut Christus petra, sed ut Petrus petra. Christus enim essentialiter petra ineon-

(1) Ioan. XXI, 16-17.

(2) S. Ambrosius, Eccposit. in Evang. secundum Lucam, lib. X, nn. 175-176. (3) S. ioannes Chrysostomus, De Sacerdotio, lib. II.

(4) Luc. XXII, 32.

(5) Ib.

(6) S. Ambrosius, De Fide, lib. IV, n. S6. (7) S. Leo M. serm. IV, cap. 2.

(8) Ephes. II, 21.