508

uno affici interdicto; si ergo hae ex-

communicatione non tenentur, quo-

modo illa afficientur cooperatores?

Interdictum huiusmodi reserva-

tum est speciali modo Romano Pon-

tifici, ideoque ab eo nemo absol-

vere potest , neque is cui fa-

cultas concessa fuit absolvendi a

censuris Romano Pontifici reserva-

tis, cum sub eiusmodi facultate non

comprehendantur censurae speciali

modo reservatae.

Attamen si quis ab eiusmodi in-

terdicto absolvere praesumeret,

peccaret quidem graviter, et abso-

lutio nulla esset, excommunicatio-

nem tamen nullam incurreret, cum

haec in Piana Constitutione lata sit

in absolventes ab excommunicatio-

nibus speciali modo Romanis Pon-

tificibus reservatis: Absolvere autem praesumentes sine debita facultate, etiam quovis praetextu, excommu- nicationis vinculo Romano Ponti- fici reservatae innodatus se sciant ; dummodo non agatur de mortis ar- ticulo, in quo tamen firma sit quoad absolutos obligatio standi mandatis Ecclesiae si convaluerint. Poena vero lata in praesumentes

absolvere ab excommunicationibus

speciali modo reservatis Romano

Pontifici non potest extendi ad ab-

solventes ab interdictis eidem spe-

ciali modo reservatis. Legislator e-

nim quod voluit expressit, quod non

expressit, noluisse censendus est.

Alia quae addi poterant lectores

habent in cit. Cap. Commentario-

rum nostrorum, quo excommunica-

tionem in appellantes expendimus.

Si hi sepeliri possunt in loco

sacro quia interdicti non sunt, et

illi poterunt sepeliri cum interdicto

neque ipsi teneantur.

Argumentum autem adductum a

ci. D'Annibale, aliisque ante ipsum,

nescimus quanto robore consistat.

Ad quos enim viventes haec pro-

hibitio pertinet? Ad clericos ne qui

sepelire tenentur? At si hi clerici

non pertinent ad societatem inter-

dictam, qua lege prohibentur in in-

terdicto personali in sepulturam

ecclesiasticam inferre non interdi-

ctos? Fortasse ad viventes qui per-

tinent ad interdictas societates et

interdicto tenentur? Sed hi sciunt,

ideo infantes et amentes illos se-

pulturae ecclesiasticae tradi, quia

interdicti non sunt. Atque idipsum

dicendum de aliis viventibus extra

Societates interdictas. Non intelli-

gimus quapropter quo rationis ar-

gumento contraria sententia susti-

neatur.

Manifestum autem esse putamus,

innocentes, qui scilicet interdicto

causam non dedere, illico interdicto

solvi vix ab societate interdicta re-

cedant ; etenim interdictum hoc

afficit personas morales; recedendo

autem ab societate interdicta, in-

nocentes tales de cetero nec cen-

sentur, nec sunt; interdicto ergo

non tenentur.

Suadentes, consulentes, paucis,

cooperatores, interdicto non tenen-

tur, cum a legislatore praetermissi

fuerint; sed neque excommunica-

tione lata in singulos appellantes:

probavimus enim, personas morales