First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
LITTERAE 9 Figlio Nòstro, a tutto il vostro Clero e popolo 1' Apostolica^ No- stra benedizione.
EX S. CONG. I DTJLGENTIARUM 91
EX S. GONG. INDULGENTIARUM 9a oltraggi ehe loro si fanno spe- cialmente colle bestemmie.
310 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
E X ACTIS CONSISTORIALIBUS o l i
312 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
314 EX A C T I S CONSISTORIALIBUS
E X S . C . INDULGENTIARUM 34i
ient la plus iuste impartialité de Son verdict.
452 A VENIONEN. ET VALENTINEN.
EX- ACTIS CONSISTORIALIBUS 571
Altera personarum classis quae in
est, scilicet matrimonii libertatem tueri, tum quia genus masculinum foemineum complectatur.
ductionem de loco in locum esse conditionem necessariam, ad hoc ut raptus crimen constituatur.
257 » tunc enim tamquam fautor poenis » raptus obnoxius fieret ».
favorem dederint, seu cogentibus in vetitis actionibus cooperantes.
quominus vetitus actus - perficia- tur, aut de violentia habita testi- monium ferant.
modo suspicata, monasterium' de- serit.
qui sub ìege non cadit, cum le- gislatores illum non expresserant.
actiones quae in Tridentino Capite excommunicatione plectuntur, sunt auctoritativae et potentiales?
constituto, vel ex Pontificis Romani dispensatione et facultate.
cuius Dioecesi pater traxit origi- nem.
380 discordare reperitur ab Constitu- tione Apostolicae Sedis.
374 « Suspensionem ad certum tempus- » latam, elapso tempore ipso iure » tolli. Haec est communis sénten- » tia iuris pontificii interpretum. » Et ratio manifesta est, quia sus-
'» pensio vim habet ex prohibitione » Ecclesiae; sed prohibitio ad cer- » tum tempus facta , ipso elapso » cessat, qui non operatur ultra » voluntatem prohibentis; ipse au- » tem suam voluntatem definivit » ad certum tempus: ergo, illo e- » lapso, suspensio per se cessabit. » Unde fit, ut qui sic suspensus é- » rat, possit deinceps vel suo offi- » cio fungi, vel fructibus sui be- ne f i c i i frui absque alia facultate »vel declaratione Superioris; nam » ablato impedimento, res per se- » ipsam reducitur ad pristinum sta- » tum, et unusquisque qui impedi- » tus non est, uti potest iure suo.» Idem vero docent, ut plures alios praetermittamus, Schmalzgrueber lib. V tit. 39, n. 253, et Alterius Tom. II. Disp. VIII, Cap. i, pag. 121-122. (3)
III. Ut autem ordinantes eiusmo-
di Qui plura in re desiderat, adeat Lucidi Op. cit. Tom. I pag. 152, 153.
(2) Eiusmodi sententia communis est et certa, cum lex poenalis extendi ne-
queat ultra naturalem verborum sensum mentemque legislatoris. Inter antiquos
eam defendit Schmalzgrueber Part. 1 t i t . XI n. 66. Certum est a primae ton-
surae collatione talem non suspendi. Patet ex textu; quia hic diserte loquitur de
collatione ordinum; igitur ad primam tonsuram, quae ordo non est, extendi non
debet. Innocentius X I I insuper cit. Bulla Speculatores §. 8 statuerat: u Si quid
» in iisdem praemissis seu eorum aliquo secus fiat, ordinans quidem a collatione
» ordinum per annum, ordinatus vero susceptorum ordinum executione , quamdiu
» proprio Ordinario videbitur expedire, eo ipso suspensus sit. » Pius Papa IX autem
censuras limitavit, non extendit.
v3) Qui scribit: Certum est apud omnes Doctores, excepto Decio... suspensio-
nem prolatam ad certum tempus, elapso tempore definito cessare i^so facto absque
rit eius iurisdictio, nisi in Episco- patu succedens ab eodem revocen- tur, quod tanquam definitum a Con- gregatione Concilii tradit cum Bar- bosa et Navarro Passerini in Cap. Nullus de temp. ordin. (1)
II. Suspensi autem poena suspen- sionis per annum integrum tenen- tur, ab ordinum sive minorum sive maiorum administratione, seu col- latione; lex enim generaliter et in- distincte loquitur: Non ergo a pri- ma clericali tonsura conferenda, quae ordo non est. (2) Qua de cau- sa suspensio cessat per se post an- num; infra sed vero absolutio eius- dem reservatur Romano Pontifici;, a nemine hinc absolvi possunt prae- ter quam a S. Sede, vel ab iis qui- bus ab S. Sede absolvendi facultas facta fuit.
Porro sententia eiusmodi com- munis est penes doctores, et etiam per se manifesta, cum poena ultra legislatoris manifestam mentem ex- tendi nequeat. Attamen Suaresium in re audiamus, qui De Censuris Disp. 29, sect. 1, n. 1 scribit :