Beneventana 7 8 7

enim cleri oppositio processit, ut hic ecclesiam ac S. fun- ctiones desereret, quoties illis Speranza interveniat, qui huc- usque in sua patria neque sacrum ministerium neque munus praedicationis exercere potuit, et alio confugere debuit, si suae honestae substentationi providere voluit. At quum hoc magis in dies onerosum et fere impossibile illi evadat ob eius provectam aetatem a. 70 , recursum interposuit ad H. S. C. enixe efflagitans ut sua iura tueantur et obtentum incardi- nationis decretum executioni demandetur.

Animadversiones. In abstracto certum est decreta non- nisi ab ipsa auctoritate quae ea protulit vel ab alia legitime superiore reformari posse, eorumque executionem nullo modo suspendi valere per subditorum reluctantiam aut protestatio- nes: in concreto tamen res non semper de plano procedit; plures enim in executionis actu exoriri possunt difficultates, quibus praevisis fortasse decretum ne emissum quidem fuis- set. Hisce in casibus optimum est ipsam decreti executionem differre, praesertim si spes affulgeat facilius exortas difficul- tates resolvendas fore.

In themate autem oppositio cleri Gildonensis omni desti- tuta fundamento iuridico videtur, nulla enim apparet ratio cur religiosus, qui perpetuam saecularizationem obtinuerit, nequeat clero saeculari adscribi eiusque privilegiis frui, nec- non lucrorum particeps fieri. Sane religiosus saecularizatus fit subditus Episcopi receptoris eodem modo quo clerus dioe- cesanus ; Ordinarius vero ad tramitem Conc. Trid. (Sess. 2j, cap. 16 de Reform.) ius habet et onus adscribendi omnes clericos alicui ecclesiae, ergo etiam religiosum saecularizatum. Cfr. Benedictus XIV (De Syn. dioec, lib. u, cap. 2, nn. 13 et 14). Exinde cum nequeat admitti oppositio cleri contra adscriptionem alicuius clerici dioecesani, ita a pari neque contra religiosi saecularizati adscriptionem.

Quod si non admittitur oppositio contra huius religiosi adscriptionem, neque contra illius ius emolumenta adventitia