MEMBRUM II.

De divisione bonorum in magna, minima, et media

Secundo, Quaeritur de divisione bonorum quam dat Augustinus, in bona magna, minima, et media.

Dicit enim, quod species quorumlibet corporum minima bona sunt, sine quibus recte vivi potest. Virtutes autem quibus recte vivitur, magna bona sunt. Potentiae vero animi, sine quibus recte vivi non potest, media bona sunt.

Videtur autem, quod haec divisio insufficiens sit:

1. Multa enim alia sunt bona quae referuntur ad bonam vitam praeter ista, sicut sunt bona fortunae, de quibus dicit Aristoteles in primo Ethicorum, quod organice deserviunt ad felicem vitam, sive ad felicitatem.

2. Adhuc, Bona fortunae vicinius videntur se habere ad felicitatem quam species corporum: quia, sicut dicit Aristoteles ibidem, species corporum non nisi decorant beatitudinem: bona autem fortunae organice deserviunt: et vicinius est quod organice deservit, quam id quod decorat solum.

3. Adhuc, In bonis magnis quae sunt virtutes, multae sunt differentiae. In his enim est virtus theologica, virtus consuetudinalis, et donum Spiritus sancti: et in virtute consuetudinali est bonum in genere, bonum circumstantiae, et bonum virtutis, de quibus omnibus nullam facit mentionem Augustinus: et sic videtur esse diminutus.

Solutio. Dicendum quod bona quae enumerat Augustinus, non enumerantur secundum diversitates generum vel specierum, sed secundum quantitatem boni-

tatis qua faciunt ad rectam vitam et bonum usum: et ideo dividit in magna, minima, et media: vocans illa magna, quae essentialiter et causaliter constituunt rectam vitam et bonum usum, et ad alium usum referri non possunt. Et vocans illa minima, quae nec essentialiter, nec causaliter ad rectam vitam referuntur, et aliquando referuntur ad malum usum. Et vocaris illa media, sine quibus recta vita et bonus usus non est, licet aliquando aliquis possit eis abuti. Et secundum hoc Augustini divisio bona et sufficiens est. Bonum enim, ut dicit Dionysius in libro de Divinis nominibus , si perfectam rationem boni habere debeat, tria debet habere, scilicet quod sit a bono, et in bono plantatum et ad bonum. Unde illud bonum a quo recta vita est plantata, et bonus usus rectae vitae, et ad quod est recta vita et bonus usus rectae vitae, hoc magnum bonam est. Illud autem bonum a quo recta vita non est, nec bonus usus rectae vitae, et ad quod non est, vocatur minimum bonum: quia nihil facit ad bonum et rectam vitam nisi per occasionem. Illud vero bonum a quo recta vita essentialiter per se non est, sine quo tamen esse non potest, sicut liberum arbitrium, et intellectus, et voluntas, medium bonum. Et hoc modo data est divisio Augustini: et hoc modo inducitur contra Pelagium, qui dixit, quod media bona constituerent bonam vitam, quod falsum est. De aliis bonis non tractat, quia non sunt praesentis intentionis.

Et per hoc patet solutio ad tria objecta in contrarium.

De his tamen jamdudum facta est summa que intitulatur de bono, in qua disposite de omnibus differentiis bonorum et oppositorum malorum tractatum est: quae multum vulgata est, et communiter habetur: et propter hoc non oportet de talibus hic inquirere.