PARTICULA III.

De prudentia carnis et spiritus.

Juxta hoc quaeritur de prudentia carnis, de qua dicitur, ad Roman, viii, 6 et 7: Prudentia carnis mors est: prudentia autem spiritus, vita et pax, Quoniam sapientia carnis inimica est Deo: legi enim Dei non est subjecta, nec enim potest. Prudentia autem carnis, sicut ibidem dicit Glossa, est quae procurat sollicite quae carnis sunt, sicut in gula et luxuria. Et Glossa habet simile, quod legi Dei non est subjecta, dicens: " Sicut claudicatio non potest subjici rectae ambulationi: ita prudentia carnis non potest subjici prudentiae spiritus, quae est vita et pax. " Ergo videtur, quod prudentia carnis mortale peccatum est. Quia ibidem dicitur, v. 8: Qui in carne sunt, Deo placere non possunt. Quod non fit nisi per mortale peccatum. Veniale enim peccatum non excludit gratiam: et quicumque in gratia est, Deo placet.

Contra:

Boetius: Scientia mali, bono deesse non potest: scire enim malum bonum est: quia non vitatur malum nisi cognitum, sicut idem dicit. Ergo prudentia carnis bona est et nullum peccatum, ut videtur.

Solutio. Hoc ibidem solvitur in Glossa super epistolam ad Roman, viii, 6 et 7, quoniam prudentia carnis tripliciter dicitur. Dicitur enim prudentia qua? solum cognitiva est. Et haec nullum est pecca- tum: quia bonum est cognoscere mala ut vitentur. Et ista non opponitur prudentiae spiritus: quia in talibus oppositorum una est disciplina, ut dicit Aristoteles. Est etiam prudentia practica, quae procurat cum effectu ad carnalem vitam pertinentia: et haec est cum pronitate et affectu carnalium. Et ista opponitur prudentiae spiritus, quae habet affectum inclinantem ad spiritualia, quae sollicite procurat. Et haec est quae legi Dei subjecta esse non potest: claudicat enim ad vitia carnalia. Et dicitur tertio modo prudentia carnis, quae de Deo sentire non potest nisi secundum carnem. Unde Glossa, ibidem: " Qui sapit secundum carnem, inimicus est Dei: quem sibi finem non constituit, vel quia putat Deum nihil posse praeterquam quod in naturis rerum videtur ". Et haec prudentia carnis pertinet ad infelicitatem, sive ad haeresim.

De secundo autem modo dicta prudentia carnis et prudentia spiritus quae opponuntur, subdit Apostolus in eodem capitulo, v. 12 et 13, sic dicens: Ergo, fratres, debitores sumus non carni, ut secundum carnem vivamus. Si enim secundum carnem vixeritis, moriemini: si autem spiritu facta carnis mortificaveritis, vivetis.

Et per hoc patet solutio ad totum: quia primo modo prudentia bona est et nullum peccatum: secundis autem duobus modis peccatum mortale est et inimica Deo, ut paulo ante dictum est.