Commentarii in Romanos (III.5-V.7) (P. Cair. 88748 cod. Vat. gr. 762) Ὠριγένους εἰς τὴν πρὸς Ῥω̣μ̣α̣ίους, τόμος ˉε. [Rom. 3, 5-8] «Εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συν ίστησιν». ὁτὲ μέν ·····] εθν[····]··ε·ομένῳ, ὁτὲ δὲ πρὸς τὰ ἔθνη τὸν λόγον ἀποτείνοντι καὶ ·[····]·το πα[········]ν πάντων ἐθνῶν ἀπαγγέλλοντι, ἕτερα δὲ περὶ Ἰουδαίων ···········[··] *** Λέγομεν δὲ ὅτι δι' ὅλης τῆς ἐπιστολῆς αὐτῷ πρόκειται τ̣ὴν πρὸ τῆς | ἐπιδημίας Χριστοῦ τοῦ Ἰσραὴλ παραστῆσαι σωτηρίαν τοῦ κατὰ τὸν νόμον ζ·[··········]· [····] δὲ αὐτῷ καὶ περὶ τῶν μετὰ τὴν Σωτῆρος ἡμῶν ἐπιδημία̣[ν ······· ····πῶς] ᾿Ι̣σ̣ρ̣α̣η`̣λ̣ παραπτώματι γέγονεν ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσι [·· ·················] μενος ε̣μφηναι λαμπροτέραν γινομένην ··[····· ··············] κιλον τῆς σ·[··]·κ··········[··]ε·λυτο | ψεῦδος κ[············]· ἀνθρώποις εμπ·[·······]···εν τὸ «Γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης» *** πρὸς του῀̣το νῦν ὑπ̣ειδόμενος ἀνθυπ̣ο̣φορ̣ὰν̣ [·]··[·············]η··μενην περὶ τ[···] ·η δικαίως [ἐπ]ιφέρεσθαι κατὰ τῶν ἀνθρώπων [········· ἀδικία αὐτῶν συνίσ τησιν τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην· τίθησιν γὰρ̣ τὴν ἀνθυποφορὰν καὶ κωλύει τοὺς χρωμένους αὐτῇ *** | Ἀμήχανον γὰρ καὶ ἄδ̣[ικον λέγειν τὸν Θεὸν καὶ φάσκειν ὅτι κρινεῖ τὸν κόσμον, ἐν τ····[····]·[·········]ι εὐθέως μηδενὸς ἀκρίτου νοουμένου [***...] ·[··]·ως δυσφ·[··········]·ι τούτοις παριστάμενοι τοῖς λόγοις καταψεύδο[νται] η῾̣μ̣ω῀̣ν̣ ·[····]υ̣σ̣φημα περὶ ἡμῶν 126 λεγόντων· φάσκουσι γὰρ δυνάμει τοῦθ̣' ἡμᾶς ἀπαγγέλλειν ὅτι εἴπερ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ περισσεύει ἐν τῷ τῶν | ἀνθρώπων ψεύσματι καὶ συνίσταται αὐτοῦ ἡ δικαιοσύνη ὑπὸ τῆς ἡμετέρας α᾿̣δικίας, βουλόμεθα δὲ ἐλθεῖν τὰ ἀγαθὰ οὐ δυνάμενα ἥκειν πρὸ τῶν ἡμετέρων κακῶν, ποιήσωμεν ἡμεῖς τὰ χείρονα ἵνα μετὰ τοῦτο ἔλθῃ τὰ ἀγαθ̣[ά·····] δικαιότατα ἔσται κρίμα τὸ κατὰ τῶν ἡμᾶς βλασφημούντων καὶ [········]···· δυνάμει λ[·]·ειν ἃ μηδαμῶς ἀκολουθεῖ τοῖς υ῾̣φ' η῾̣μ̣ω῀̣ν̣ πε|[···]···ενοις. Ταῦτα τὸ «Μὴ ἄδικος ὁ Θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργὴν κατὰ ἀνθρώπων;» [·]·· ει δὲ ὡς ἐν ἑτέροις εὕρομεν «Μὴ ἄδικος ὁ Θεὸς ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω. Μὴ γένοιτο», τοιοῦτον ἂν ἔχοι νοῦν ἡ λέξις· τὸ φάσκειν ἄδικον εἰ῀̣ναι τὸν Θεὸν ἐπιφέροντα τὴν ὀργὴν ἐπεὶ ἡ ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν, οὐ κατὰ Θεὸν λέγει οὐδὲ κατὰ τὴν σοφίαν αὐτοῦ ἀλλὰ κατὰ | τὸ ἀνθρώπινον καὶ καθὸ Πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης ἐστίν *** ... περὶ αὐτοῦ αἱ ἐπιστῆμαι τῶν ἐναντίων εἰσὶν οἷον ἡ ἰατρικὴ τέχνη ἐστὶν π̣ερὶ νοσερὰ καὶ ὑγιεινὰ καὶ οὐ δήπου ἐπ̣ε̣ι`̣ ὑγίειαν πραγματεύεται δύνα ται ········]·[··]ειν περὶ νοσερῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ φρόν̣ησις ἀποδέδοται ε᾿̣πιστήμ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, καὶ ἡ σωφροσύνη αἱρετῶν καὶ οὐχ αἱρετῶν | 128 καὶ ἡ ἀνδρεία δεινῶν καὶ οὐ δεινῶν· ἀποφατικοῖς δέ φασιν χρῆσθαι το̣ὺς ὁ´̣ρους κατὰ ἀπορίαν ὀνομάτων τῶν τἀναντία δηλούντων, οὐ τὰ α᾿̣ντ̣ικείμενα *** ἀνάγκη τὸν ἀναλαμβάνοντα δικαιοσύνης ἐπιστήμην εἰδέ‖ ν̣αι καὶ τὴν ἀδικίαν *** Συνίστησιν τοίνυν τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην καὶ τὸ κα´̣λλ̣ος δείκνυσιν καὶ τὴν ὑπεροχὴν τοῦ κατ' αὐτὴν καλοῦ θεωρεῖσθαι ποιεῖ ἡ η῾̣με̣τ̣έρα ἀδικία· ἧς μηδαμῶς ὑπαρχούσης ὑπεροχὴ π·ρ[·] τὴν δικαιοσύνην ··[·]···· *** Ἡ γὰρ ὀργὴ πρώτως ἐπὶ τὴν ἀδικίαν ἔρχεται και`̣ δι' αὐτὴν καὶ ἐπὶ τοὺς χρωμένους αὐτῇ [··]· ἄδικος [·]·[···]· ὀργὴν υ῾̣φιστάμενος κατὰ ἀδικίας καὶ ι[············· ········]μ̣ενος τῇ ἀδικίᾳ *** Κατὰ ἄνθρωπον οὐ῀̣ν λέγει τὸν [·········· ·············] θνῄσκοντα ο την ······[····]ηνπροιεμ[·········· ·········]···· ἐπιφέρων τὴν ὀργήν *** Πάντες γὰρ ἄνθρωποι φύ σει τέκνα ὀργῆς ἀπὸ τοῦ εἶ|ναι θεοὶ καὶ υἱοὶ Ὑψίστου ἀλλὰ μετὰ πρ[··············] *** καὶ τ̣ο̣λμήσας γ' ἂν εἴποιμι ὁ´̣τι ὅταν γένηται ὁ Θεὸς πάντα ἐν πᾶσιν, τότε οὐκέτι ἔσται ἄνθρωπος πάντων γενομένων θεῶν ·[········]· ερων αὐτῷ πάντων γενομένων ἑνὸς Θεοῦ κατὰ τὸ «Ὡς ἐγὼ καὶ [σὺ ἕν ἐσμεν] ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν» *** Καὶ ἐν τῇ Πρὸς Κορινθίους [··········] ἐγενήθημεν τῷ | κόσμῳ τουτέστιν ἐν τῷ περιγείῳ τόπῳ ····[·····]ιν καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις *** ἐπερίσσευσεν καθαιρετικῶς ἐκει̣·· οὐκ ἂν περι[···]· τα, εἰ