295 18. ποστ ἔλεγεν λαββει ξοδεχ· περὶ τοῦ Ἀμαλήκ. μετὰ δὲ τὰ τοιαῦτα ἦλθεν ὁ Ἀμαλὴκ ἐν χιλιάσι καὶ μυριάσι σύναψαι πόλεμον μετὰ τῶν Ἑβραίων ἀόπλων ὄντων. ἀνῆλθε Μωσῆς ἐν τῷ ὄρει, καὶ ἐξέτεινε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς προσευχήν. καὶ ὅτε ὕψει τὰς χεῖρας ὁ Μωϋσῆς ἐν τῷ ὄρει, ἐτροποῦτο τὸν Ἀμαλήκ, ὅτε δὲ ἐνάρκει καὶ ἐταπείνωσεν αὐτάς, ἔτρεπεν ὁ Ἀμαλὴκ τοὺς Ἰου-δαίους. τοῦτο οὖν προσέξαντες ὅ τε Ἀαρὼν καὶ Ὢρ εἰσῆλθον εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ ἕτερος ἐξ εὐωνύμων, καὶ ἐστήριζον τὰς χεῖρας τοῦ Μωσέως εἰς ὕψος, καὶ οὕτως εἰς τέλος ὁ Ἀμαλὴκ ἀπώλετο. καὶ ἐπληρώθη τὸ τοῦ ∆αβίδ "1ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν 296 αὐτοῦ συνελήφθη ὁ ἁμαρτωλός."

2 ὅτε δὲ ἔφθασαν Ἰουδαῖοι εἰς τὴν ἔρημον Κάδδην, κατήσθιον αὐτοὺς οἱ

ὄφεις, καὶ ἀπέθνησκον. τότε καὶ τὸν χαλκοῦν ὄφιν ἐγκαρσίως εἰς ὕψος ἡλώσας ὁ Μωσῆς, ἔστησαν οἱ δάκνοντες ὄφεις· ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἐδάκνοντο ὑπὸ τῶν ὄφεων, ἀτενίζοντες εἰς τὸν χαλκοῦν ὄφιν ἐρρύοντο τοῦ θανάτου. 387 9. ηυξ ρεφερ θυαε π. 211 ιμα ποστ ὑποκείμενον ηαβετ φ· καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἐτέκετο τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον. τέθεικεν οὖν ἐνταῦθα τὸ ἕως οὗ, ἵνα μάθωμεν ὅτι πρὸ τῶν ὠδίνων ἀνέπαφος ην ἡ παρθένος ἐν ἀληθείᾳ· τὸ γὰρ μετὰ ταῦτα ἡμῖν κατέλιπε συλλογίζεσθαι, ὅτι τὴν οὕτω γενομένην μητέρα καὶ καινῶν ὠδίνων καὶ ξένων λοχευμάτων καταξιωθεῖσαν οὐκ ἂν οὐδὲ μετὰ ταῦτα δίκαιος ὢν ἐκεῖνος ὑπέμεινε γνῶναι λοιπόν. καὶ οὕτω μὲν ὁ τὰ θεῖα πολὺς Ἀθανάσιος ἐπὶ τῷδε τῷ εὐαγγελικῷ καὶ θείῳ ῥητῷ. οἱ δὲ τοῦ καταράτου Μανέντος κληρονόμοι Παυλικιανοὶ μηδέν το τοῦτο ἐννοῆσαι δυνηθέντες καὶ τοῦτο παρήχθησαν, ὡς προείρηται, εἰπεῖν ἐπὶ ῇ ἀσπίλῳ καὶ παναμώμῳ τοῦ κυρίου μητρι, ὅτι μετὰ τὸν σωτήριον τόκον ἑτέρους υἱοὺς ἔσχεν ἐκ τοῦ Ἰωσήφ. μετὰ μέντοι ετ θυαε σεθυυντυρ ινιτιο παγ.

212. 395 14.ποστ Χριστοῦ Φ· ὁ μέντοι καλοσκέπαστος ὁ μεταφραστὴς ἐν τῷ παρ' αὐτοῦ συγγραφέντι μαρτυρίῳ τῶν ἁγίων ἀποστόλων Βαρτολομαίου καὶ Βαρνάβα φησὶ ταῦτα. ἄρτι δὲ τὸν παράλυτον ὁ σωτὴρ ἰασάμενος κατὰ τὴν προβατικὴν εἶχε θεατὴν τοῦ θαύματος τὸν Βαρνάβαν· διὸ καὶ πρὸς τὰ βάθη τῆς καρδίας ἀποβλεψάμενος καὶ λόγου μετέδωκε καὶ παρρησίας τῆς πρὸς αὐτόν. ὁ τοίνυν Βαρνάβας τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου, ὃς Μάρκος ἐπελέγετο, καταλαβὼν (θείαν δὲ τούτου ταύτην εἶχεν ὁ λόγος) φησὶ πρὸς αὐτήν "1ὁ μέλλων ἔρχεσθαι, ὃν ἐπεθύμουν ἰδεῖν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἰδοὺ παραγέγονε."2 καὶ ἅμα καταλιποῦσα πάντα κατέλαβε τὸν ναόν, καὶ τῷ Χριστῷ προσπεσοῦσα πρὸς τὸν οἶκον αὐτῆς εἰσελθεῖν αὐτὸν παρεκάλει. καὶ δὴ καὶ ἀφίκετο. καὶ ἔστιν οὗτος ἐν ᾧ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν ἐπετέλεσε. λόγος δὲ ἄνωθεν εἰς ἡμᾶς καταβέβηκεν ὡς κεράμιον βαστάζων τοῦ ὕδατος, ᾧ κατακολουθεῖν ὁ Χριστὸς τοὺς μαθητὰς ἐπέτρεψε, Μάρκος ἦν ὁ σοφός, ὁ τῆς 396 Μαρίας ταύτης υἱός. ἐν δὴ τῳ τοιούτῳ οἴκῳ καὶ μετὰ τὴν ἀνάληψιν ἀνῆλθον ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι μετὰ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν, ἐν οἷς ἦν καὶ Βαρνάβας καὶ Μάρκος. Ἐπιφάνιος δέ τις ετ ρελιθυα.

457 21. ποστ κατήρξατο ξ· οἱ βασιλεῖς οἵτινες ἐβασίλευσαν ἀπὸ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, φ· σύνοψις ὡς ἐν πίνακι τῶν βασι458 λέων, ῃ· βασιλεῖς Κωνσταντινουπόλεως ἐντεῦθεν ἐσχήκασι τὴν ἀρχήν. δεινδε ομνες ηαεξ νομινα· ὁ μέγας Κωνσταντῖνος ἔτη λβʹ μῆνας ιαʹ. Κωνσταντῖνος ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη κνʹ. ὁ Ἰουλιανὸς ἔτη βʹ μῆνας ἑπτά. ὁ Ἰοβιανὸς ἔτος ἕν. ὁ Οὐαλεντινιανὸς ἔτη ιβʹ. Οὐάλης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔτη ιγʹ. Γρατιανὸς ἔτη τρία. ὁ μέγας Θεοδόσιος ἔτη ιζʹ. Ἀρκάδιος ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ιγʹ. Θεοδόσιος ὁ μικρὸς ἔτη μβʹ. Μαρκιανὸς ἔτη ʹ. Λέων ὁ μέγας ἔτη ιζʹ. Λέων ὁ υἱὸς τοῦ Ζήνωνος ἔτος ἔν. Ζήνων ὁ καὶ Ἰσαύρων σὺν τῷ Βασιλισκῷ ἔτη ιζʹ. Ἀναστάσιος ὁ ∆υρραχινὸς ἔτη κζʹ. Ἰουστῖνος ὁ γέρων ἔτη θʹ, ὁ καὶ ὁ Θρᾲξ λεγόμενος. Ἰουστινιανὸς ὁ μέγας ἔτη λθʹ. Ἰουστῖνος ὁ ἀνεψιὸς αὐτοῦ ἔτη ιγʹ. ὁ