consecratae eminuit haud mediocri desiderio sanctitatis. Anno MDCCLXI vota

religiosa nuncupavit atque insequenti anno presbyter est ordinatus. Deinde

missus est in Conventum Sancti Francisci in urbe Sancti Pauli in Brasilia ut

suam expleret formationem. Eodem tempore confratres adiuvabat in opere

apostolico. Postea praedicator nominatus est, confessarius et ianitor conven-

tus. Sedulo exercuit suum ministerium, excellens diligentia, qua Sacramento

Reconciliationis administrando incumbebat.

Cooperante sua paenitente Sorore Helena Maria a Spiritu Sancto, anno

MDCCLXXIV instituit domum vulgo appellatam « Recolhimento de Nossa Sen-

hora da Conceicão da Luz da Divina Providencia » (hodie Monasterium Lu-

cis), videlicet communitatem mulierum quae, cum propter leges civiles tunc

vigentes vota religiosa nuncupare non possent, Deo serviebant in spiritu

orationis, paenitentiae et paupertatis, ac si essent consecratae. Beatus pro

viribus sese dicavit huic Operae moderandae pro qua novam sedem et eccle-

siam exstruere valuit.

Anno MDCCLXXXI nominatus est Novitiorum Magister in oppido Macacu,

sed Episcopus Sancti Pauli in Brasilia suos fideles destitui noluit servitiis

quae is assidue et magnanimiter explebat, qua de causa Beatus mansit suo

in loco. A Superioribus magni aestimabatur qui gravia munera ei commise-

runt intra Ordinem: Guardiani nempe Conventus, Commissarii Tertii Ordinis

Franciscalis, Definitoris, Visitatoris Generalis. Anno MDCCCXI Sorocabae (in

statu civili Sancti Pauli in Brasilia) Recessum Sanctae Clarae condidit.

Confratres et filias spirituales aedificabat suis moribus revera exemplari-

bus, insignitis alacri observantia Domini mandatorum suique Ordinis Regu-

lae atque constanti hilarique omnium virtutum exercitio. Fides, qua cunctae

eius temperabantur actiones, iugiter sustinuit eum in Divini Redemptoris

sequela. Deum prae omnibus diligens, cupiebat ut omnes homines eum co-

gnoscerent eique servirent, ideoque vitam impendebat intensa opera evange-

lizationis totasque vires pro peccatorum conversione. Singularem manifesta-

vit caritatem pauperibus et infirmis, suaque intercessione pacem plurimas

restituit inter familias. Firmiter confidit Divinae Providentiae, in primis

caelestia bona appetens. Propriam spiritualem vitam aluit oratione, devotio-

ne erga Eucharistiam, quam ardenter adorabat, quam maxima cum devotio-

ne celebrabat, erga Virginem Mariam, cui se devovit tamquam « filius et

servus perpetuus ». In iuventute insuper iuravit se semper defensurum, usque

ad vitae sacrificium, veritatem de Immaculata Conceptione B.V.M., quam

veluti dogma multos post annos Beatus Pius IX declaravit.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale770