Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale464

ex septem filiabus Ioannis Michaelis Cipitria, humilis textoris, atque Mariae

Iesu Barriola, in oppido Andoain Hispaniae. Eodem ortus die Baptismatis

aqua abluta est. Annis MDCCCLXIII-MDCCCLXV propositum cum parentibus com-

municavit se velle Deo sese dicare. Coniugii opportunitates ostendentibus

parentibus, subinde respondit: « Ego solummodo pro Deo ». Anno MDCCCLXV

Burgum se contulit ut domesticum opus ageret, atque anno MDCCCLXVIII in

familia Sabater Vallisoleti commorari coepit. Ibi patrem Iesuitam Michaelem

Herranz cognovit, qui eius moderator spiritus factus est. Die II mensis Aprilis

anno MDCCCLXIX, in templo populari sermone « el Rosarillo » vocato, palam

intellexit se novam condere debere Congregationem, cuius titulus « Filiae

Iesu », quaeque animarum salutem iuvaret per parvulorum et iuvenum insti-

tutionem. Nomen in Candidam Mariam a Iesu mutavit. P. Herranz cum

novisset Beatam litteris « fere » carere, eam per se docere coepit. Die VIII

mensis Decembris anno MDCCCLXXI Congregatio Filiarum Iesu Salmanticae

orta est. Eo quod simplex erat, indocta, omni ope subsidiisque destituta

cunctae vitae cursu, id demonstrat eam, fideliter Deo vocanti respondentem,

instrumentum factam esse missioni illi aptum, ad quam electa erat. Auxilio

etiam et praesidio Beatae Virginis Mariae filiali modo innitebatur, cum dice-

ret: «Non mihi confido et omnem meam spem in Te, carissima Mater mea,

pono ». Eius spiritalitas sancti Ignatii a Loyola exercitiis alebatur. P. Erranz

iuvante, Constitutiones suae religiosae familiae scripsit. Cum suae operae

firmitatem conferre vellet, Romam petiit ad approbationem pontificiam a

Summo Pontifice Leone XIII die XVIII mensis Septembris anno MCMII

adipiscendam. Omnia illa ad Dei gloriam patrabat, plane conscia, se, ad

Dei gloriam dandam, eius oportere voluntatem complere, cum abnegaret

semet ipsam atque aliis sese dicaret, Iesu semitam sectans. Hanc auream

normam in Istituti Regula Beata reliquit: «Dei gloria oportet promoveatur

et proximi bonum, magis quam sui ipsius bonum vel temporalis utilitas

requiratur ». Eius apostolicum studium contrahi non potuit, atque anno

MCMXI duas sororum series in Brasiliam misit. Spiritalem hereditatem sorori-

bus suis reliquit quamvis mundi partem libenter petendi, ut nationes attin-

gerent, scholis indigentiores. Inde a pueritia pauperes, peccatores, derelictos,

spiritus corporisque rebus carentes adamavit. «Ubi non est locus meis pau-

peribus, neque mihi est locus »: sic quondam Burgi respondit cum esset ibi

famula. Omnis eius vita Dei praesentia atque personali in Christum amore

collustrata est. Nomen ipsum «Filiae Iesu » personam Iesu praecipuum locum

in eius vita occupare edicit, perinde ac nomen, quod ipsa ut conditrix,