320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

disciplina est institutus, quae severa operositate distinguebatur et magna in

pauperiores caritate. Humanitatis absolutis curriculis, in quam peculiarem

in modum inclinabatur, apud Neapolitanam studiorum Unversitatem iuris

disciplinae operam dedit atque in utroque iure lauream est consecutus,

cum interea sacerdotalis vocationis compos fieret, unde circiter anno MDCVII

sacro Ordine est auctus. Unum et viginti annos natus Romam se contulit,

ubi aptum invenit locum, ut ultra intellectum spiritumque alere posset.

Anno MDCXI Philippus III, Hispaniae rex, suam apud regiam cappellanum

eum elegit. Dei Servus, huius muneris dignitatem suscipiens, ad tempus

Matritum se contulit, ubi meditate solliciteque suum officium exercuit, sacra-

menta ministrando pauperioribus corporaliter spiritaliterque subveniendo,

per continuatum evangelicae caritatis exercitium suam spiritalitatem per-

ficiendo. Tanta virtus Regem non latuit, qui, permagni Dei Servum faciens

Cappellanum Maiorem Regni Siciliae, ut Abbatem ac Praelatum Praelaturae

Nullius Sanctae Luciae, iisdem servatis privilegiis quae praedecessoris fue-

runt, eum constituit. Die VIII mensis Maii anno MDCXVII Antonius Franco,

a Summo Pontífice Paulo V per breve confirmatus, sollemniter in munus

est ingressus.

In Praelatura moderanda Dei Servus clara sapientique prudentia emi-

nuit, qua ipse egit, Concilii Tridentini doctrinam et pastoralia recipiens in-

dicia. Ad sancti Caroli Borromeo exemplum, communitatis vitam in ordinem

redegit, suo e clero probos mores apostolicumque fervorem exquirens. Ipse

porro vitae exemplar fuit: multa de suis commodis cum detraheret, eius

pastoralis actio in Evangelio inter pauperes, scilicet pastores et agricolas,

diffundendo vera et efficax evasit. Dioecesim reformavit, super corporis

spiritusque Sacerdotum religiosorumque institutionem vigilando; liturgiam

roboravit veluti spiritalis unitatis partem atque communem vitam anima-

vit per annuas pastorales visitationes, synodos et complura subventionis

caritatisque opera. Eius spiritales divitiae in indigentiorum necessitates

continenter sunt conversae, per severa decreta feneratores coercendo atque

omnimodis indigentibus, infirmis debilibusque subveniendo.

Die II mensis Septembris anno MDCXXVI, paenitentia et diuturnis absti-

nentiis, in aegrotum corpus illatis, consumptus, Dei Servus e vita excessit,

amore et communitatis animis gratis circumdatus. Subsequentes recogni-

tiones eius corpus incorruptum reppererunt.