DE COGNITIONE DEI. TRACTATUS IMPERFECTUS.

 QUAESTIO PRIMA.

 His praemissis, probo quod de Deo possit haberi cognitio abstractiva, sicut de aliqua quidditate. Quia quicumque cognoscit actum visionis beatificae,

 QUAESTIO II.

 Adhibita distinctione scientiae in virtualem et formalem, et enumeratis conditionibus essentialibus et accidentalibus scientiae, tam ex parte objecti

 QUAESTIO III.

 Hoc viso, ad quaestionem dico, quod cognitio proprietatum personalium potest habere rationem scientiae, et probatur ista propositio : de omni illo de

 QUAESTIO IV.

 Propositis quibusdam difficultatibus, quas in fine quaestionis dissolvit, docet cognitionem Dei abs tractivam dari posse per speciem creatam, quae rep

 QUAESTIO V.

 Secundo ostenditur, quod differt specie intuitiva et abstractiva. Et primo arguitur ex comparatione potentiarum, quia quaecumque arguunt diversitatem

 QUAESTIO VI.

 QUAESTIO PRIMA.

 Ex hoc loco, et illatione istarum propositionum manifeste colligitur Scotum admittere distinctionem formalem inter eas realitates,quae non sunt eaedem

 Adductis variis argumentis contra distinctionem formalem, alia octodecim adjungit, in quibus potissimas quasque difficultates, quae contra eamdem urge

 Dico primo, in divinis Deitas est sub completa actualitate ex natura rei, et paternitas sub incompleta actualitate est ibi ex natura rei, illa est act

 QUAESTIO II.

 Circa istam quaestionem brevissime sic procedam: primo jam declarabo quod intellectus et voluntas in Deo non sunt totaliter idem: secundo, probabo quo

 QUAESTIO III.

 Circa primum nota, quod secundum beatum Augustinum homilia prima super Joannem, super illo verbo, sine ipso Verbo factum est nihil, exponit, id est, p

 Viso quid est peccatum mortale, videndum est de distinctione ipsorum actuum, circa quod notandum est, quod cum sint tres bonitates, scilicet naturalis

 Viso quae sit tertia bonitas actus, videndum est de actu Ecclesiastico. Actus autem Ecclesiasticus dicitur ille, qui ab institutione Christi et Eccles

 De munditia et puritate requisita ad ministrationem Sacramenti Baptismi, ad salutem necessarii, agit Scotus in 4. d. 5. q. 2. a n. 5. et de requisitis

 QUAESTIO IV.

 Sed dices: Christo et Martyribus praemium meritorum suorum est redditum abundanter: ergo non transit eorum paenalitas ad alios, cum sit sufficienter e

 Ex iis patet quod tria requiruntur ad hoc ut Indulgentiae valeant, scilicet auctoritas ex parte conferentis: indigentia, ex parte recipientis: pia cau

 Ex iis potest Indulgentiae descriptio colligi: Indulgentia est remissio paenae temporalis debitae pro peccatis actualibus paenitendum, non remissae pe

 Circa quartum arguitur primo quod Indulgentiae non possint dari. Agens instrumentale non extendit se ultra operationem principalis agentis. Praelati s

 Quaestionem hanc : an indulgentias tantum valeant, quantum sonant? Theologi antiqui communiter proponunt, circa quam in varias et extremas aliqui abie

 Tribus modis ait hic aliis applicari posse merita, qui ferme coincidunt cum aliis totidem modis, quos enumeravit et explicavit in quodl. 20. art. 1. S

 QUAESTIO V.

 Ad istam quaestionem respondet Magister Joannes de monte S. Eligii, in uno Quodlibeto, primo distinguendo quaestionem secundo, de quaestione juxta du

 Praemisso notabili de triplici modo conceptus simpliciter simplicis, mere simplicis et multiplicis et de trino actu intelligendi, de quibus late agit

 Quoad rationes ad aliam partem, quia magistrales sunt, volo discurrendo respondere ad singulas. Ad primam, quando arguebatur ad principale sic : conce

 QUAESTIO VI.

 Divisa quaestione in quinque partes, in prima tractat quae sitsacra Scriptura? quanta sit ejus auctoritas ? unde dicatur Canonica? dubitat an omnes ve

 Multiplicis hujusmodi sensus sacrae Scripturae hoc ipsum exemplum civitatis Jerusalem adducit Lyranus in prologo commentariorum ad Testamentum vetus,

 Circa quartum, sciendum quod duplex est certitudo : Una adhaesionis, et talis est in iis quae tenemus per fidem, et in iis quae ex fide sequuntur de n

 Dum haec scriberem, et Lyranum circa intelligentiam quorumdam locorum, quae de Salomone plurimi interpretantur, consulerem, incidi in c. 7. lib. 2. Re

 QUAESTIO VII. Utrum scientia naturalis sit scientia una ?

 Praecipuam hujus quaestionis partem habet Doctor lib. 6. Metaph. q. 1. ubi etiam hanc Henrici Quodl. 9. q. 4. de multiplicandis specie scientiis secun

 Alii ergo quantum ad istum articulum dicunt aliter quod unitas scientiae secundum speciem specialissimam attendatur penes unitatem subjecti, de quo es

 Quantum igitur ad istum articulum, unde scilicet sumatur unitas et distinctio scientiarum, duo declarabo : Primo, quomodo potest intelligi respectu al

 Respondet ad argumenta, quibus in principio quaestionis videbatur probari objectum scientiae naturalis, sive librorum de Physico auditu esse ens mobil

QUAESTIO PRIMA.

Utrum de Deo possit haberi cognitio media inter cognitionem fidei et patriae ?

D. Thom. i. part. quaest. 56. art. 3. Heuric. quodlib. 3. quaest. 1. et quodlib. 4. quaest. 7. et quodlib. 12. quaest. 2. Occham quaest. 1. Prolog. art. 5. Bassol. 1. dist. 3. quaest. 2. art. 2. Capreol. art. 3. Durand. quaest. 3. Prologi. Doctor in Oxon. lib. 2. dist. 3. quaest. 9. et in Parisien. quaest. 2. Prologi. et quaest. 3. art. 2. Vasquez 1. part. disput. 134. cap. 5.

Videtur quod non ; quia quod est praesens intellectui, si cognoscitur, cognitione intuitiva cognoscitur:

quia cognitio intuitiva est praesenti sut praesens est, et existentis ut existens est :Deus semper est praesens ntellectui; ergo, etc.

Item, omnis cognitio media est abstractiva, vel intuitiva: sed de Deo non potest haberi cognitio abstractiva, quia illa abstrahit ab esse, sed essentia est necessarium esse, nec potest abstrahi ab esse, quia est suum esse: ergo, etc.

Contra : de Deo potest haberi dilectio propria media inter dilectionem viae et patriae; ergo et cognitio correspondens. Probatur consequentia, quia potentiae sunt ad se invicem correspondentes; ergo et habitus etiam, et actus. Probatio antecedentis : quia alias non plus diligerem Deum ex charitate quam lapidem, quia lapides conveniunt in ratione boni, sive univoce, sive analogice.

Ad quaestionem respondeo sic, quod Dei est cognitio quaedam abstractiva, quaedam intuitiva : unde differunt illae cognitiones in hoc, quod cognitio intuitiva cujuslibet rei concernit ipsum esse rei in effectu, sed abstractiva non concernit esse rei in effectu, sed abstrahit ab esse rei in effectu.

Ad cujus evidentiam sciendum, quod aliqua cognitio potest concernere esse rei in effectu dupliciter, uno modo quoad rationem objecti cogniti, ita quod esse in effectu sit objectum cognito. Alio modo quoad rationem alicujus necessario secum coexigiti in existentia. Et sicut concernere potest intelligi dupliciter, ita abstrahere ab esse actualis existentiae potest intelligi dupliciter. Uno modo fit abstractio ab esse actualis existentiae, quoad rationem objecti cogniti, ita quod esse actualis existentiae non sit objectum cognitum. Alio modo fit abstractio, vel cognitio secundum quod abstrahit ab aliquo necessario secum exigito. Modo quamvis quoad primum modum differant istae cognitiones, puta quod esse actualis existentiae cadat sub cognitione intuitiva, et non sub abstractiva, licet etiam dici possit quod cadat sub utraque cognitione, quia omnis modus, et omne esse se tenens ex parte objecti, potest cadere sub utraque cognitione. Unde sicut esse actualis existentiae cadit sub cognitione intuitiva, ita sub cognitione abstractiva, possum enim abstractive cognoscere, et habere cognitionem abstractivam de esse actuali existentiae alicujus.

Quantum autem ad secundum modum differunt, quia cognitio intuitiva concernit esse actualis existentiae, scilicet quoad rationem objecti cogniti, et quoad rationem alicujus necessario secum cum cognitione coexigitam, scilicet illud quod cadit sub cognitione intuitiva, sit in actuali existentia, sicut ipsa cognitio, quia talis cognitio concernit esse ut necessario coexigit rem actu existentem; sed cognitio abstractiva licet possit concernere esse quoad rationem objecti cogniti, non tamen quoad rationem alicujus necessario coexigiti cum ipsa cognitione abstractiva. Juxta illa possumus videre quod esse intellectum non arguit esse in effectu, nam potest esse actualis existentiae esse intellectum, et tamen non erit propter hoc in effectu.