SANCTI AMBROSII MEDIOLANENSIS EPISCOPI DE EXCESSU FRATRIS SUI SATYRI LIBRI DUO .
LIBER PRIMUS.
1289 1113 1. Deduximus, fratres dilectissimi, hostiam meam, hostiam incontaminatam, hostiam Deo placentem, 1290 domnum et fratrem meum Satyrum. Memine
11. Ille nostro, non suo lacrymavit affectu neque enim divinitas lacrymas habet: sed lacrymavit eo, quo tristis fuit (Matth. XXVI, 38): lacrymavit eo
21. Sentio equidem quod repetendis officiis tuis, recensendisque virtutibus, afficiatur animus: sed tamen in ipsa mei affectione requiesco, atque hae
31. Ego vero te, frater, cum vitae tuae flore, tum mortis commoditate beatum arbitror. Non enim nobis ereptus es, sed periculis: non vitam amisisti, s
41. Nam si quando aliquid cum sancta sorore 1125 mihi conferendum fuit, utra melior videretur sententia, te judicem sumebamus, qui nullius laederes os
51. Qua vero prosecutione simplicitatem ejus edisseram? Ea est enim quaedam morum temperantia, mentisque sobrietas. Date, quaeso, veniam, et permittit
61. Unde non immerito quantus fuerit, hodie quoque per vocem lectoris parvuli, Spiritus sanctus 1309D expressit: Innocens manibus, et mundo corde, qui
71. Certe si illi sibi aliqua solatia repererunt, qui finem sensus, defectumque naturae mortem arbitrati sunt quanto magis nos, quibus meliora post m
LIBER SECUNDUS. DE FIDE RESURRECTIONIS.
1315
11. Sit tamen patiens dolor, sit in tristibus modus, qui exigitur in secundis. An si immoderate gaudere non convenit, lugere convenit? Non enim medioc
21. Scimus tamen quod corpori supervivat, et ea, jam depositis proprii sensus repagulis expedita, libero cernat obtutu, quae ante sita in corpore non
31. Et quis hoc dixit, nisi ille qui sapientiam poposcit et impetravit (Sap. VII, 7) ut sciret compositionem orbis terrarum, et virtutem elementorum,
41. Sed quod remedium? Quis me liberabit de corpore mortis hujus? Gratia Dei per Jesum Christum Dominum nostrum (Ibid., 24, 25). Habemus medicum, sequ
51. Et quidem omnia aut usu, aut ratione, aut exemplo, aut eo quia decorum sit ea esse, ideo esse creduntur et ad fidem singula suffragantur. Usus, q
61. Tamen antequam tempus veniat, nec illa creduntur non enim omne tempus accommodum ad resuscitanda semina. Alio triticum seminatur, alio nascitur:
71. Sed jam ipsum audiamus prophetam sic enim ait: Et facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Dominus, et posuit me in medio campo,
81. Nec hoc solum exemplum edidit Dominus 1156 noster Jesus Christus sed alios quoque resuscitavit, ut nos vel exemplis uberioribus crederemus. Resus
91. Ergo resurrexit homo, quoniam homo mortuus est: resuscitatus homo, sed resuscitans Deus. Tunc secundum carnem homo, nunc per omnia Deus: nunc enim
1161 101. Videmus igitur coelum patere virtuti, nec hoc esse paucorum: Multi enim venient ab Oriente, et ab Occidente, et Aquilone et Austro, et recum
111. Nec tamen omnium est utraque canere tuba, nec est omnium universam colligere synagogam: sed solis sacerdotibus, et ministris Dei canentibus 1348B
121. Et ideo beatus qui custodit verba prophetiae hujus (Apoc. XXIII, 7), quae nobis resurrectionem 1350C Et vidi mortuos magnos et pusillos stantes a
131. Sed videro quid vos de vobis, gentes, opinionis habeatis neque enim mirum debet videri, quod creditis vos in bestias posse mutari, qui bestias a
