Acta Benedicti Pp. XVI 215

LITTERAE APOSTOLICAE

Venerabili Servae Dei Mariae Aloisiae Merkert Beatorum honores decernuntur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. - « Et sive patitur unum membrum, com-

patiuntur omnia membra » (1 Cor 12, 26).

Venerabilis Serva Dei Maria Aloisia Merkert fideli et indiviso amore se

Christo donavit, cuius vultum in egentioribus vidit. Ideo ardenti caritate

inserviit eis, ita ut vocari mereret « Mater omnium et Samaritana Silesiae ».

Ut operae suae stabilem continuatamque daret formam, una cum aliis sociis

novam condidit religiosam familiam, videlicet Congregationem Sororum a

Sancta Elisabeth.

Haec Redemptoris assecla nata est die XXI mensis Septembris anno

MDCCCXVII Nissae Silesiorum, tunc intra fines archidioecesis Vratislaviensis.

Post obitum patris, a matre didicit prima rudimenta humanae et christianae

institutionis. Deinde una cum sorore Matilde scholam catholicam pro puellis

frequentavit. Vita functa matre, cui illa morbi tempore adfuit, decrevit plane

pauperibus et aegrotis incumbere, quos visitabat quibusve domi succurrebat.

Hac in opera caritatis adiutrices exstiterunt soror eius aliaeque sociae. Iam a

principio illae verae religiosae habebantur, etiamsi adhuc laicae essent.

Anno MDCCCXLVI, una cum amica Clara Wolff, missa est ad Sorores Mise-

ricordiae Sancti Caroli Borromaei ad tempus novitiatus explendum et servi-

tium praestitit infı́rmis uti ministra in variis valetudinariis. Quoniam autem

harum religiosarum charisma cum eius dotibus non congruebat, anno MDCCCL

novitiatum reliquit. Deinde reversa est ad suam caritatis operam Nissae

prosequendam, eligens simul cum suis sociis sanctam Elisabeth Hungariae

veluti Patronam nascentis communitatis. Haec fuit primus manipulus Con-

gregationis Sororum a Sancta Elisabeth, cuius ipsa habetur conditrix una

cum Clara Wolff. Nova familia religiosa approbationem Episcopi obtinuit

et anno MDCCCLIX Serva Dei electa est Antistita Generalis. Insequenti anno

professionem temporaneam nuncupavit, tribus votis evangelicis quartum

addens votum, aegrotis nempe et egenis inserviendi.

Congregatio anno MDCCCLXXI suscepit « Decretum laudis » ac definitivam

approbationem iuris pontificii anno MDCCCLXXXVII. Simulque confirmata est a