Lectio 2

Augustinus de cons. Evang..

Matthaeus evangelista ostendit generationem christi secundum carnem se suscepisse narrandam, quia genealogiam christi exorsus est. Lucas autem tamquam sacerdotem in expiandis peccatis magis assignans, non ab initio evangelii sui, sed a baptismo christi generationes enarrat, ubi testimonium ioannes perhibuit dicens: ecce qui tollit peccata mundi. In generationibus etiam matthaei significatur nostrorum susceptio peccatorum a domino christo. In generationibus autem Lucae significatur abolitio nostrorum peccatorum ab ipso, ideo generationes christi matthaeus descendens enarrat, Lucas autem ascendens. Humanam autem christi generationem matthaeus descendendo describens, ab Abraham generationes commemorat.

Ambrosius super Lucam.

Prior enim Abraham meruit fidei testimonium, quia credidit deo, et reputatum est ei ad iustitiam. Ideo etiam auctor generis debuit significari, quia instaurandae ecclesiae sponsionem primus emeruit, cum dicitur: benedicentur in te omnes tribus terrae. Et iterum David delatum est quod iesus filius eius diceretur, unde huic praerogativa servatur ut ab eo generationis dominicae manaret exordium.

Chrysostomus in Matth..

Evangelista igitur matthaeus generationem dominicae carnis per seriem parentum volens commendare memoriae, ordiens a patre Abraham, dicit Abraham genuit Isaac. Cur non dixit: Ismael, quem primitus genuit? sequitur Isaac autem genuit Iacob.

Cur non dixit: esau, qui eius primogenitus fuit? quia scilicet per illos ad David pervenire non posset. Glossa. Omnes tamen fratres Iudae, cum ipso in generatione computat, quod etiam ideo factum est, quia Ismael et esau non remanserunt in cultu unius dei; fratres vero Iudae in populo sunt computati. Chrysostomus in Matth.. Vel propterea duodecim patriarcharum meminit, ut eam quae ex progenitorum nobilitate est, elationem auferret.

Etenim multi horum ex ancillis nati fuerunt, sed omnes similiter erant patriarchae et tribuum principes. Glossa.

Ideo autem Iudam nominatim posuit, quia de illo tantum dominus descendit.

In singulis autem patribus non solum debet notari historia, sed allegoria et moralitas: allegoria quidem in quo unusquisque patrum christum praefiguret; moralitas in hoc notatur quod ex singulis patribus in nobis aliqua virtus per significationem nominis vel exemplum aedificetur.

Abraham ergo in multis locis figuram christi portat, et praeterea in nomine: Abraham enim pater multarum gentium interpretatur, et christus est pater multorum fidelium. Abraham etiam de cognatione sua exiit, et in terra aliena demoratus est, et christus, derelicto Iudaico populo, ad gentes per praedicatores suos exivit. Chrysostomus super Matth..

Isaac autem interpretatur risus. Risus autem sanctorum est, non stulta cachinnatio labiorum, sed rationabile gaudium cordis, quod fuit mysterium christi. Sicut enim ille parentibus in ultima senectute donatus est laetitia suis, ut cognoscatur quia non erat filius naturae, sed gratiae, sic et christus in novissimo fine productus est a matre Iudaea gaudium cunctis; sed iste per virginem, ille de anu, ambo contra spem naturae. Remigius. Iacob supplantator interpretatur, et de christo dicitur: supplantasti insurgentes in me subtus me. Iacob genuit Iudas et fratres eius. Chrysostomus super Matth.. Et noster Iacob genuit duodecim apostolos in spiritu, non in carne; verbo, non in sanguine.

Iudas autem interpretatur confessor, quoniam christi erat imago, qui confessor patris erat futurus, dicens: confiteor tibi, pater, domine caeli et terrae.

Glossa. Moraliter autem Abraham nobis virtutem fidei per exempla christi significat, cum de eo legatur: Abraham credidit deo, et reputatum est ei ad iustitiam. Isaac significat spem, quia interpretatur risus, fuit enim gaudium parentum; spes vero similiter est gaudium nostrum, dum aeterna bona sperare facit et de eis gaudere. Abraham ergo genuit Isaac quia fides generat spem. Iacob autem significat caritatem. Caritas enim amplectitur duas vitas: activam per dilectionem proximi, contemplativam per dilectionem dei; activa per Liam, contemplativa per Rachel significatur. Lia enim laborans interpretatur, quia activa in labore est; Rachel visum principium, quia per contemplativam principium, id est deus, videtur. Nascitur ergo Iacob de duobus parentibus, quia caritas nascitur de fide et spe; quod enim credimus et speramus, diligimus.