7. De sancto Feliciano.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.
A. Nulli sit vanum

venerari Felicianum,
Pontificem sanctum,

postponat ob hoc homo
planctum,
Cantibus et psalmis
sollemniter ut vacet almis.

Super Magnificat.
A. O quibus in caelis

meritis hic verna fidelis
Christi laetatur,

merito cui congratulatur
Orbis plebs tota

sibi persolvens pia vota,
Omni nam dignus

est laude vir iste benignus.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Psallentes rite
Domino iubilare, venite.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Impia decreta

contemnens Felicianus
Adnuit athleta

Domini fore cotidianus.
2. Christo servire

non absque timore studebat.
A semitis ire

iustis quem nemo videbat.
3. Nulla verborum

perterritus asperitate
Vicit iniquorum

vim stridentem bonitate.

Responsoria.

1. Gignens fulgorem

fulginea sive decorem
Dicitur haec facta

res est vereque peracta,

V. Hunc nam produxit,

fidei lux unde reluxit.

2. Felix Romanus

bene fertur Felicianus,
Non Romae natus,

sed ibidem fonte renatus,
V. Vel quia, dum studuit,
huic ibi pausa fuit.

3. Inter discentes

tunc Romae proficientes
Christi cultura

fuit ipsi maxima cura,
V. Est ad maiores

ideo promotus honores.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.
1. Frivola sectantes

in amore Dei solidavit
Et desperantes

ad spem vitae revocavit.

2. Pervigil astabat

Domino simulacra negando,
Semper et orabat

sacris dictis inhiando.

3. Iste Deo gratus

omni laudetur ab ore,
Namque coronatus

caelesti gaudet honore.

Responsoria.

1. Mutans ergo statum

sortitur presbyteratum,
Hinc factus praeses,

ad singula lubrica deses,

V. In cunctis vitam

duxit virtute politam.

2 Fulgineam gentem

prorsus simulacra colentem
Inde relustravit,

quam divo dogmate pavit,
V. Atque iidem Christi

persuasit plenius isti.

3. Ipsius mota

verbis Italia tota
Iam collaetatur

Christumque Deum venera-
tur,

V. Haeque fide fulta

gens adplaudit sibi multa.

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Christo confidens

tormenta minus metuebat,
Nullum collidens

patienter quaeque ferebat.
2. Nullos oppressit,

nullis fuit iste sinister,
Sed, quidquid gessit,
veri fuit immo minister.
3. Divinum vultum,

quem tota mente cupivit,
Pro nunc ob cultum
fidei laetanter adivit.

Responsoria.

1. Christi differre

verbum diis et sacra ferre
Dum comminatur,

Decio magis improperatur,
V. His insultando

verbumque Dei replicando.

2. Mox tormentatur,

suspenditur et laceratur,
Sed, dum torquetur,

Christum plus quippefatetur,
V. Sanguine sic tinctus

servatur carcere vinctus.

3. Plures dans luctus

populo de carcere ductus
Vitam finivit,

Romam dum vinctus adivit,
V. Factaque praedigna

sunt illic plurima signa.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Laudes dicamus

gratesque Deo referamus
Caelo regnanti,

sanctis caelestia danti.

2. Nobis perfecit

Deus hunc, qui singula fecit,
Per quem tutemur,
ideo iubilare iubemur.

3. Decius, in vanum

collidens Felicianum,
Aevo damnatur,

sed iugiter iste beatur.

4. Hymnis cum divis

Dominum benedicere quivis
Praesenti festo

non adtardet fore praesto.

5. Gloria collata

sanctis, Domino quia grata,
Ergo cantemus

huic et nova carmina demus.

Ad Benedictus.

A. Mundi degentis

tenebras pia lux orientis
Tunc illustravit,

hic genti dum reseravit
Legem divinam,

serpens vetus unde ruinam

Sustinuit victus,
sit ob hoc Dominus benedic-
tus.

In 2. Vesperis.

R. Minda, Deo plaude

melos et promere gaude,
Te quia ditavit

summe Deus atque beavit
Hunc per patronum,

tibi dans venerabile donum,
V. Quovis ab obstante

cuius merito meditante
Vere salvaris,

si sanctius hunc veneraris.

Ad Magnificat.

A. Spiritus exsultet

omnis cantusque resultet,
Magnificans Christum,

tumidis qui praetulit istum,
Arcem caelorum

sibi dans causa meritorum,
Atque tumescentes

proiecit ad ima potentes;
Sed petimus, Christe,

duc nos, ubi commanet iste.