LIBER DE HABITU VIRGINUM.

 0439A I. Disciplina custos spei, retinaculum fidei, dux 0441A Continete disciplinam, ne forte irascatur Dominus, et pereatis a via recta, cum exarseri

 II. Quod si in Scripturis sanctis frequenter et ubique disciplina praecipitur, et fundamentum omne religionis ac fidei de observatione ac timore profi

 III. Nunc nobis ad virgines sermo est quarum quo sublimior gloria est, major et cura est. Flos est ille ecclesiastici germinis, decus atque ornamentu

 IV. Neque enim inanis haec cautio est et vana formido quae ad salutis viam consulit, quae Dominica et vitalia praecepta custodit, ut quae se Christo d

 V. Quod si Christum continentia sequitur, et regno Dei virginitas destinatur, quid est illis cum terreno cultu et cum ornamentis, quibus dum hominibus

 VI. Paulus forti ac sublimi voce proclamat: Mihi autem absit gloriari nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi, per quem mihi mundus crucifixus est, e

 VII. Sed sunt aliquae divites et facultatum ubertate locupletes, quae opes suas praeferant et se bonis suis 0446B uti debere contendant. Sciant primo

 VIII. Locupletem te dicis et divitem. Sed divitiis tuis Paulus occurrit, et ad cultum atque ornatum tuum justo fine moderandum sua voce praescribit: S

 IX. Locupletem te dicis et divitem. Sed non omne quod potest debet et fieri, nec desideria prolixa et de saeculi ambitione nascentia ultra honorem ac

 X. Locupletem te dicis et divitem. Sed jactare divitias suas virginem non decet, cum dicat Scriptura divina: Quid nobis profuit superbia, aut quid div

 XI. Locupletem te dicis et divitem, et utendum putas iis quae possidere te Deus voluit. Utere, sed ad res salutares utere, sed ad bonas artes utere

 XII. Ornamentorum ac vestium insignia et lenocinia formarum non nisi prostitutis et impudicis feminis congruunt, et nullarum fere pretiosior cultus es

 0451A XIII. Clamat etiam Spiritu sancto plenus Esaias, et filias Sion auro et argento ac veste corruptas increpat et objurgat perniciosis opibus afflu

 XIV. Neque enim Deus coccineas aut purpureas 0452B oves fecit, aut herbarum succis et conchyliis tingere et colorare Ianas docuit, nec distinctis auro

 XV. Et quidem isto in loco, pro timore quem nobis fides suggerit, pro dilectione quam fraternitas exigit, non virgines tantum aut viduas, sed et nupta

 XVI. Monentis Apostoli vox est: Expurgate vetus fermentum, ut sitis nova conspersio, sicut estis azymi . Nam et pascha nostrum immolatus est Christus.

 XVII. Non metuis, oro, quae talis es, ne cum resurrectionis dies venerit, artifex tuus te non recognoscat, ad sua praemia et promissa venientem remove

 XVIII. Et quoniam continentiae bonum quaerimus, perniciosa quaeque et infesta vitemus . Nec illa praetereo quae, dum negligentia in usum veniunt, cont

 XIX. Quid vero quae promiscuas balneas adeunt, quae oculis ad libidinem curiosis pudori ac pudicitiae corpora dicata prostituunt? quae cum viros atque

 XX. Sic ergo frequenter Ecclesia virgines suas plangit, sic ad infames earum ac detestabiles fabulas ingemiscit, sic flos virginum extinguitur, honor

 XXI. Audite itaque me , virgines, ut parentem audite, quaeso, vos timentem pariter ac monentem audite utilitatibus et commodis vestris fideliter con

 XXII. Servate , virgines, servate quod esse coepistis, servate quod eritis. Magna vos merces manet, praemium grande virtutis, munus maximum castitatis

 0463A XXXIII. Prima sententia crescere et generare praecepit, secunda continentiam suasit. Cum adhuc rudis mundus et inanis est , copiam foecunditate

 XXIV. Quae vos singula, o bonae virgines, observare, diligere, implere debetis quae Deo et Christo vacantes, ad Dominum, cui vos dicastis, et majore

7. But there are some rich women, and wealthy in the fertility of means, who prefer their own wealth, and contend that they ought to use these blessings. Let them know first of all that she is rich who is rich in God; that she is wealthy who is wealthy in Christ; that those are blessings which are spiritual, divine, heavenly, which lead us to God, which abide with us in perpetual possession with God. But whatever things are earthly, and have been received in this world, and will remain here with the world, ought so to be contemned even as the world itself is contemned, whose pomps and delights we have already renounced when by a blessed passage we came to God. John stimulates and exhorts us, witnessing with a spiritual and heavenly voice. “Love not the world,” says he, “neither the things that are in the world. If any man love the world, the love of the Father is not in him. For all that is in the world, is lust of the flesh, and the lust of the eyes, and the pride of life, which is not from the Father, but is of the lust of the world. And the world passeth away, and the lust thereof: but he that doeth the will of God abideth for ever, even as God also abideth for ever.”18    1 John ii. 15–17. Therefore eternal and divine things are to be followed, and all things must be done after the will of God, that we may follow the divine footsteps and teachings of our Lord, who warned us, and said, “I came down from heaven, not to do my own will, but the will of Him that sent me.”19    John vi. 38. But if the servant is not greater than his lord, and he that is freed owes obedience to his deliverer, we who desire to be Christians ought to imitate what Christ said and did. It is written, and it is read and heard, and is celebrated for our example by the Church’s mouth, “He that saith he abideth in Christ, ought himself also so to walk even as He walked.”20    1 John ii. 6. Therefore we must walk with equal steps; we must strive with emulous walk. Then the following of truth answers to the faith of our name, and a reward is given to the believer, if what is believed is also done.

VII. Sed sunt aliquae divites et facultatum ubertate locupletes, quae opes suas praeferant et se bonis suis 0446B uti debere contendant. Sciant primo illam divitem esse quae in Deo dives est, illam esse locupletem quae locuples in Christo est, bona illa esse quae sunt spiritalia, divina, coelestia, quae nos ad Deum ducant, quae nobiscum apud Deum perpetua possessione permaneant. Caeterum, quaecumque terrena sunt in saeculo accepta et hic cum saeculo remansura , tam contemni debent quam mundus ipse contemnitur, cujus pompis et deliciis jam tunc renuntiavimus cum meliore transgressu ad Deum venimus. Joannes nos excitat et hortatur spiritali et coelesti voce contestans: Nolite, ait, diligere mundum neque ea quae in mundo sunt . Si quis dilexerit mundum, non est charitas Patris in illo; quoniam omne quod in mundo est, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, 0447A et ambitio saeculi, quae non est a Patre, sed ex concupiscentia saeculi. Et mundus transibit et concupiscentia ejus. Qui autem fecerit voluntatem Dei, manet in aeternum, quomodo et Deus manet in aeternum. (I Joan. II, 15-17). Aeterna igitur et divina sectanda sunt, et omnia de Dei voluntate facienda sunt, ut Domini nostri vestigia et magisteria divina sectemur , qui monuit et dixit: Non descendi de coelo ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui me misit (Joa. VI, 38). Quod si non est major domino suo servus et liberatori debet obsequium liberatus, qui esse cupimus christiani, debemus quod Christus dixit et fecit imitari. Scriptum est, et legitur et auditur et in exemplum nostri Ecclesiae ore celebratur: Qui dicit se in Christo manere debet quomodo ille ambulavit et ipse 0447B ambulare (I Joan. II, 6). Ambulandum est igitur vestigiis paribus, aemula ingressione nitendum est. Tunc respondet ad fidem nominis sectatio veritatis, et credenti praemium datur si quod creditur et geratur.