Acta Benedicti Pp. XVI 471

piscopus, die XIII mensis Februarii anno MDCCCLXII, cathedrale templum

reconsecravit et omnia capitis urbis sacra templa aperuit cum celebratione

LX horarum et expositione Sanctissimi Sacramenti. Amore erga Eucharistiam

per totam eminuit vitam, sicut etiam sollicitudine de clero parando, de

Seminariis reformandis, de catechesi populo tradenda. Animator fuit missio-

num popularium, sedulam adhibuit curam de orphanis et pauperibus, pro

quibus refugium condidit et scholam. Spiritum unitatis et solidarietatis in

Episcopatu Poloniae augere conatus est atque operam dedit altiori cum Sum-

mo Pontifice nexui, in lucem scriptis et verbis proferens unitatem fidelium,

cleri et episcoporum totius orbis cum Ecclesiae Capite. Navitas eius pastoralis

a civilibus auctoritatibus tunc dominantibus in Polonia aegre ferebatur, ita

ut die XIV mensis Iunii, transactis videlicet tantummodo XVI mensibus ab

eius gubernio in archidioecesi, primum deportatus est, deinde exsiliatus in

Iaroslaviam, prope Volgam. In exsilio XX mansit annos, semper Romano

Pontifici fidelis, cui suam concredidit condicionem, ad oboedientiam omni-

mode paratus. In exsilio spiritale prosecutus est humanumque ministerium

pro catholicorum ibi commorantium bono atque illorum qui iam in Sibiria

exsules erant, ubi sacram etiam fundavit aedem. Ob eius indolem misericor-

diae et immensam in Divinam Providentiam fiduciam, ob amorem et devo-

tionem erga Beatam Mariam Virginem, Matrem Dei, aestimationem ex parte

incolarum non catholicorum eiusque custodum sibi conciliavit.

Etiamsi e custodia liberatus erat, in dilectam Varsaviam redire non potuit

et postremos XII annos vitae suae transegit in loco v.d. Dzwiniaczka, Galiciae

regionis, Leopolitana in archidioecesi, hodie in Ucraina, tunc sub Austriaca

dominatione. Iterum in exsilio apostolicae industriae inter agricolas se dedit,

sollicitus de spiritali et materiali bono tum Polonorum ibi commorantium

tum Ucrainorum, ritus Byzantini et Latini. Etiam in Dzwiniaczka primam

condidit pro pauperibus scholam, primam aperuit domum pro infantibus,

sacram aedificavit aedem atque conventum pro Sororibus Familiae Mariae.

Omnibus usus est instrumentis ad generationem formandam, in qua regnaret

concordia, unitas et aestimatio prae diversitate linguarum, culturarum et

religiosorum rituum. Beatus, die XVII mensis Septembris anno MDCCCXCV,

Cracoviae pie in Domino obdormivit, post brevem et acerbum morbum,

heroicum praebens exemplum serenitatis, patientiae in cruce baiulanda et

magnae humilitatis. Eius exsequiae ingentem ecclesialem nationalemque

constituerunt manifestationem.