consecratae eminuit haud mediocri desiderio sanctitatis. Anno MDCCLXI vota
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale772
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale774
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale776
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale778
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale780
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale782
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale784
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale786
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale788
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale790
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale792
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale794
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale796
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale798
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale800
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale802
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale804
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale806
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale808
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale810
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale812
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale814
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale816
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale818
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale820
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale822
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale824
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 825
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale826
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 827
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale828
die 28 Augusti. - Exc.mum R.P. Fridericum Rubwejanga, Episcopum
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale778
pulis transmittendos curavit. Sacrae Liturgiae tam Missae Sacrificii quam
Officii Divini formam, uti in Urbe celebrabatur, definiri conservarique iussit.
Monachos quoque et moniales maxime fovit, qui sub Regula sancti Benedicti
militantes, ubique simul cum Evangelii annuntiatione illam quoque saluber-
rimam Regulae sententiam vita sua illustrarunt, « ut operi Dei nihil praepo-
natur » (cap. 43). Tali modo sacra liturgia secundum morem Romanum non
solum fidem et pietatem sed et culturam multarum gentium fecundavit.
Constat utique liturgiam Latinam variis suis formis Ecclesiae in omnibus
aetatis christianae saeculis permultos Sanctos in vita spirituali stimulasse
atque tot populos in religionis virtute roborasse ac eorundem pietatem fecun-
dasse.
Ut autem Sacra Liturgia hoc munus efficacius expleret, plures alii Roma-
ni Pontifices decursu saeculorum peculiarem sollicitudinem impenderunt,
inter quos eminet Sanctus Pius V, qui magno cum studio pastorali, Concilio
Tridentino exhortante, totum Ecclesiae cultum innovavit, librorum liturgi-
corum emendatorum et « ad normam Patrum instauratorum » editionem cu-
ravit eosque Ecclesiae Latinae usui dedit.
Inter Ritus Romani libros liturgicos patet eminere Missale Romanum,
quod in Romana urbe succrevit, atque succedentibus saeculis gradatim
formas assumpsit, quae cum illa in generationibus recentioribus vigente
magnam habent similitudinem.
« Quod idem omnino propositum tempore progrediente Pontifices Romani
sunt persecuti, cum novas ad aetates accommodaverunt aut ritus librosque
liturgicos determinaverunt, ac deinde cum ineunte hoc nostro saeculo am-
pliorem iam complexi sunt redintegrationem ».2 Sic vero egerunt Decessores
nostri Clemens VIII, Urbanus VIII, sanctus Pius X,3 Benedictus XV, Pius XII
et beatus Ioannes XXIII.
Recentioribus autem temporibus, Concilium Vaticanum II desiderium
expressit, ut debita observantia et reverentia erga cultum divinum denuo
instauraretur ac necessitatibus nostrae aetatis aptaretur. Quo desiderio mo-
tus, Decessor noster Summus Pontifex Paulus VI libros liturgicos instauratos
et partim innovatos anno 1970 Ecclesiae Latinae approbavit; qui ubique
terrarum permultas in linguas vulgares conversi, ab Episcopis atque a sacer-
dotibus et fidelibus libenter recepti sunt. Ioannes Paulus II, tertiam editio-
2 Ioannes Paulus PP. II, Litt. ap. Vicesimus quintus annus (4 Decembris 1988), 3: AAS 81
(1989), 899. 3 Ibid.