Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale720
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale722
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale724
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale726
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale728
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale730
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale732
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale734
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale736
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale738
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale740
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale742
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale744
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale746
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale748
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale750
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale752
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale754
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale758
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale760
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale762
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale764
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale766
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale768
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale770
Congregatio de Causis Sanctorum 771
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale772
Congregatio de Causis Sanctorum 773
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale774
Congregatio de Causis Sanctorum 775
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale776
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale778
Acta Benedicti Pp. XVI 729
Ad rem quod attinet exemplum Lydiae est perquam conspicuum. Sanctus
Lucas narrat Paulum, Philippis adstantem, die sabbatorum Evangelium qui-
busdam nuntiare mulieribus, quas inter Lydia versabatur cuius « Dominus
aperuit cor intendere his, quae dicebantur a Paulo » (Act 16, 14). Doctrina,
quae in sententia includitur, magni est momenti. Sanctus Lucas docet cogni-
tionem argumentorum ad credendum sufficientem non esse, nisi postea cor,
verum personae sacrarium, aperiatur auxilio gratiae quae sinit oculos habere
ad altius inspiciendum, et intellegere id quod nuntiatum est Verbum Domini
esse.
Ore vicissim profiteri significat fidem publicam testificationem et munus
requirere. Numquam christianus cogitare potest actum credendi esse actum
privatum. Fides deliberationem requirit cum Domino manendi ad vitam cum
Ipso gerendam. Hoc quidem « cum Illo manere » introducit ad rationes intel-
legendas ob quas creditur. Fides, cum actus sit libertatis, socialem etiam
postulat responsalitatem rei quae creditur. Ecclesia die Pentecostes clare
demonstrat hanc publicam dimensionem credendi et sine timore propriam
fidem unicuique personae nuntiandi. Donum est Spiritus Sancti quod ad
missionem aptos nos reddit et nostram corroborat testificationem, quam
liberam efficit et strenuam.
Eadem fidei professio actus est personalis et simul communitarius. Est
enim Ecclesia primum fidei subiectum. In christianae communitatis fide
unusquisque baptisma accipit, efficax signum ingrediendi in populum creden-
tium ad salutem obtinendam. Sicut affirmat Catechismus Catholicae Ecclesiae:
« "Credo": est fides Ecclesiae quam unusquisque credens personaliter profite-
tur, praesertim cum baptizatur. "Credimus": est fides Ecclesiae quam
Episcopi in Concilio profitentur congregati vel generalius quam liturgica cre-
dentium profitetur congregatio. "Credo": est etiam Ecclesia, Mater nostra
quae Deo fide respondet sua nosque docet dicere: "Credo", "Credimus" ».17
Ut adverti potest, cognitio argumentorum fidei essentialis est ad pro-
prium ferendum assensum, id est ad plene adhaerendum cum intellegentia
et voluntate iis quae Ecclesia proponit. Cognitio fidei introducit in plenitu-
dinem mysterii salvifici a Deo revelati. Itaque assensus qui datur, cum cre-
ditur, implicat liberam acceptationem totius mysterii fidei, quia sponsor eius
veritatis ipse est Deus qui se revelat et suum amoris mysterium perspici
permittit.18
17 Catechismus Catholicae Ecclesiae, 167. 18 Cfr Conc. Oecum. Vat. I, Const. dogm. de fide catholica Dei Filius, cap. III, DS 3008-3009;
Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de divina revelatione Dei Verbum, 5.