CAPUT IX.

De Fortitudine.

A. Fortitudo vera atque perfecta est, dominari animo suo, cum tentatur animus a superbia, invidia, ira, luxuria, avaritia, vana gloria, complacentia, et delectatione carnali: et ratio intelligens ne-

quaquam consentit, sed statim reprimit. Unde illud : Melior est patiens viro forti, ei qui dominatur animo suo, expugnatore urbium . Hanc fortitudinem Samson fortissimus non habuit, licet leonem dilaniavcrit et cum mandibula asini,

mille viros straverit. Quia post, propter concupisceatiam mulieris, omni fortitudine privatus est .

B. Ille veram fortitudinem, habet, qui ab illicitis membra sua, sensusque suos reprimit. lllam David non habuit, qui ursum et leonem occidit, et Goliath interfecit : tamen oculos suos ab illicito visu non cohibuit . Eia, quantae sunt fortitudinis quidam ad jejunandum, vigilandum, castigandum corpora sua ciliciis et flagellis : nec tamen refraenare possunt pedes suos a vitiis noxiis : manus suas ab opere et tactu illicito : aures ab auditu nocivo : et praecipue linguam a verbis daninosis, beato Jacobo dicente : Omnis natura bestiarum, et volucrum, et serpentium, et caeterorum, domantur et domita sumi a natura humana : linguam autem nullus hominum domare potest : inquietum malum, plena veneno mortifero , scilicet est lingua. Tamen sine hac refraenatione non est vera religio, sicut idem elicit: Si quis autem putat se religiosum esse, non refraenans linguam suam., sed seducens cor suum, hujus vana, est religio .

g. Inductivus verae fortitudinis, est degustatio spiritualis suavitatis. Haec enim roborat mentem ad faciendum bona, ad tolerandum adversa, et ad vincendum vitia, omniaque nociva. Haae praefiguravit Jonathas, qui gustans parum

Inellis, illuminatus et confortatus est ad persequendum inimicos . Sic Moyses percipiens suavitatem mentis ex visione et collocutione divina, tantum confortatus est, ut per quadraginta dies corporali atimento non indigeret .

1). Officium fortitudinis, est firmare intellectum in cognitione Dei, et affectum in dilectione Dei et proximi : roborare mentem inter adversa, ne terreatur : et inter prospera, ne mulceatur. Item, mentem animare, ut semper exerceatur in bonis: confortare ipsam, ne umquam vincatur in malis. Primam fortitudinem. Paulus habuit, et Stephanus. Secundarii Mathathias et Eleazarus, Job et Daniel. Tertiam, Tobias, Qui hoc in se sentit, de argumento verae fortitudinis securus est.

E, Argumentum fortitudinis falsae, imo pessimae, est multa et magna peccata contra Deum committere. De hac 1), Anselmus : Peccare non est libertas, nec pars libertatis. Peccare est potius non posse, quam, posse. Quicumque enim hoc potest quod sibi, non expedit, quanto magis hoc potest, tanto magis adversitas et perversitas possunt in illum . " Unde Isaias : V qui potentes estis ad bibendum vinum, ei. viri fortes ad miscendam ebrietatem . Hanc fortitudinem habuerunt olim persecutores Ecclesiae, reges et principes: et hodie habent., et habebunt in posterum Antichristus et socii ejus.