12

Ὤ κενεοῦ καμάτου καί ἀπρήκτου πολέμοιο! Ἡμετέρῳ βασιλεῖ τί λέξομεν ἀντιάσαντες; 15Ε_050 Ὦ βασιλεῦ, τί μ᾿ ἔπεμπες ἐπ᾿ ἀθανάτους πολεμιστάς; Βαλοῦμεν, οὐ πίπτουσι· τιτρώσκομεν, οὐ φοβέονται. Μοῦνος ἀνήρ σύλησεν ὅλον στρατόν· ἐν δ᾿ ἅρα μέσῳ Ἀσματόεις [Ἀσθματ.] ἕστηκε σιδηρείαις ὑπό ῥίζαις, Οὐδέ θέλει πεσέειν· τάχα δ᾿ ἔρχεται ἔνδοθι νηῶν. Λέγε, κυβερνῆτα, νέκυος προφύγωμεν ἀπειλάς.

ΛΟΓΟΣ Ε´. Περί δικαιοσύνης. 15Ε_052 Ματθ. ε´. Μακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν

δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται. Λευϊτ. ιθ´. Ζυγά δίκαια καί μέτρα δίκαια καί χοῦς δίκαιος ἔστι ὑμῖν. Ἡσαΐ. κστ´. ∆ικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς. Παροιμ. ιδ´. ∆ικαιοσύνην ὑψοῖ ἔθνος, ἐλασσονοῦσι δέ φυλάς αἱ ἁμαρτίαι. Παροιμ. ιβ .´Κτῆμα τίμιον ἀνήρ καθαρός πορευόμενος ἐν ὁδοῖς δικαιοσύνης. Ὁδός δικαιοσύνης καί ἐλεημοσύνης εὑρήσει ζωήν καί δόξαν. Παροιμ. κζ΄. Ὀρύσσων βόθρον τῷ πλησίον, ἐμπεσεῖται εἰς αὐτόν· ὁ κυλίων

λίθον, ἐφ᾿ ἑαυτόν κυλίει. Κρεῖσσον ὀλίγη λῆψις μετά δικιοσύνης, ἤ πολλά γεννήματα μετά ἀδικίας. Σιράχ μ΄. Χρήματα ἀδίκων ὡς ποταμός ξηρανθήσεται, καί ὡς βροντή μεγάλη

ἐν ὑετῷ ἐξηχήσει. 752 Βασιλείου. Ὁ τήν ἀληθῆ δικαισύνην μή ἔχων προεναποκειμένην τῇ

ψυχῇ, ἀλλ᾿ ἤ χρήμασι διεφθαρμένος, ἤ φιλίᾳ χαριζόμενος, ἤ ἔχθρᾳ ἀμυνόμενος, ἤ δυναστείᾳ δυσωπούμενος, τό κρῖμα κατευθύνειν οὐ δύναται.

∆ικαιοσύνη ἐστίν ἕξις ἀπονεμητική τοῦ κατ᾿ ἀξίαν. ∆υσθήρατον δέ τοῦτο, τῶν μέν διά τό περί τήν φρόνησιν ἐλλιπές οὐχ εὑρισκόντων ἑκάστῳ διανεῖμαι τό ἴσον· τῶν δέ διά τό προκατέχεσθαι ὑπό παθῶν ἀνθρωπίνων ἀφανιζόντων τό δίκαιον.

15Ε_054 Θεολόγου. Θεοῦ μέν ὀργῆς τρυγίαν τινά καί πιστεύομεν, καί ἀκούομεν· τό λεῖμμα τῆς κατά τῶν ἀξίων κινήσεως, ἐπειδή Θεός ἐκδικήσεων Κύριος. Εἰ γάρ καί κλίνει διά φιλανθρωπίαν ἐκ τοῦ ἀποτόμου πρός τό ἐνδόσιμον, ἀλλ᾿ οὐ πᾶν συγχωρεῖ τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἵνα μή τῇ χρηστότητι χείρους γίνωνται.

Χρυσοστ. Οὕτε πάντας ἐνταῦθα ἀπαιτεῖ δίκην ὁ Θεός, ἵνα μή ἀπογνῷς τήν ἀνάστασιν, καί ἀπελπίσῃς τήν κρίσιν, πάντων ἐνταῦθα διδόντων λόγον· οὔτε πάντα ἀφίεται ἀτιμωρητί ἀπελθεῖν, ἵνα μή πάλιν ἀπρονότητα εἶναι πάντα νομίσῃς.

Τοῦ Νύσσης. Ἡ τοῦ Θεοῦ δικαιοκρισία, ταῖς ἡμετέραις διαθέσεσιν ἐξομοιοῦται· καί οἷά περ ἄν τά παρ᾿ ἡμῶν ᾗ, τοιαῦτα ἡμῖν ἐκ τῶν ὁμοίων ἀντιπαρέχεται.

Εὐαγρίου. Ἄδικος δικαστής, μεμολυσμένη συνείδησις. Κυρίλλου. Πᾶς ὁ ἀδικούμενος, καταφλέγεται μέν ὑπό λύπης· ἀμύνασθαι δέ

οὐκ ἔχων ἤ διά τῶν ἴσων ἐλθεῖν, ἔσθ᾿ ὅτε διά τό ἡττᾶσθαι τῆς τοῦ ἀδικοῦντος χειρός, τῆς ἄνωθεν μισοπονηρίας τό κέντρον καλεῖ πρός ἐπικουρίαν.