240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 287
288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 289
290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 291
292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 293
294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 295
296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 297
298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 299
300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 301
302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 303
304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 305
306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 307
308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 311
312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregatiopro Gentium Evangelizatione 313
314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II
Venerabili Servo Dei Vladimiro Ghika Beatorum honores decernuntur.
FRANCISCUS PP.
Ad perpetuam rei memoriam. - « Caritas numquam excidit. Sive pro- phetiae, evacuabuntur; sive linguae, cessabunt; sive scientia, destruetur »
( 1 Cor 13, 8).
Caritas fuit quae inexstinguibilem aluit ardorem in animo Servi Dei
Vladimiri Ghika, cuius ubertatem ille in unaquaque actione et in unoquoque
ambitu transfudit.
Servus Dei die XXV mensis Decembris anno MDCCCLXXIII Constantinopoli
est ortus, e Principe Generali Ioanne Gregorio Ghika, in missione diploma-
tica Dacoromaniae apud Aulam Pulchrae Ianuae Turcarum, et uxore Prin-
cipis Alexandra Moret de Blaramberg. Vladimirus quintus erat e sex filiis
et, sicut ceteri fratres, Sacramenta in Ecclesia Orthodoxa, matre ducente,
accepit. Octo tantummodo annos natus, dum Tolosae adstaret studiorum
curricula frequentaturus quae postea laurea in iure coronavit, patre est
orbatus. Iuvenis, una cum fratre, Lutetiam Parisiorum se contulit ut in
scientias politicas incumberet et, postea, cursum honorum diplomaticum
inciperet. Vladimirus, intellectum habens omnino acutum et subtilem, eodem
tempore curricula artis medicae, botanicae, artium, philosophiae et historiae
frequentabat: haec curricula tamen non absolvit, valetudinis causa, quae
eum coëgit ut Dacoromaniam rediret. Postea Romam adiit. Anno MCMII, in
conclusione longi itineris orationis et meditationis, decrevit Ecclesiae Roma-
nae Catholicae adhaerere. Apud Athenaeum Romanum Angelicum lauream
in re philosophica est adeptus atque titulum doctoris in theologia accepit.
Etiamsi vocationem ad Sacerdotium sentiebat, primo tempore, matre quoque
renuente; eam non est secutus. sed obtemperavit Sancti Pii X Papae consi-
lio et, in statu laicali manens, se studiose apostolatui dicavit et humanae,
potissimum pro pauperibus et infirmis, promotioni.
Usque ad quinquagesimum vitae annum haec prosecutus est munera
caritatis, diplomatiae et navitatis intellectualis; eodem tempore tamen ad
Sacerdotium se parabat. Die VII mensis Octobris anno MCMXXIII sacerdos