RESP. AD LECT. VERCELL. DE ART. 108

 Quaestio 1

 Quaestio 2

 Quaestio 3

 Quaestio 4

 Quaestio 5

 Quaestio 6

 Quaestio 7

 Quaestio 8

 Quaestio 9

 Quaestio 10

 Quaestio 11

 Quaestio 12

 Quaestio 13

 Quaestio 14

 Quaestio 15

 Quaestio 16

 Quaestio 17

 Quaestio 18

 Quaestio 19

 Quaestio 20

 Quaestio 21

 Quaestio 22

 Quaestio 23

 Quaestio 24

 Quaestio 25

 Quaestio 26

 Quaestio 27

 Quaestio 28

 Quaestio 29

 Quaestio 30

 Quaestio 31

 Quaestio 32

 Quaestio 33

 Quaestio 34

 Quaestio 35

 Quaestio 36

 Quaestio 37

 Quaestio 38

 Quaestio 39

 Quaestio 40

 Quaestio 41

 Quaestio 42

 Quaestio 43

 Quaestio 44

 Quaestio 45

 Quaestio 46

 Quaestio 47

 Quaestio 48

 Quaestio 49

 Quaestio 50

 Quaestio 51

 Quaestio 52

 Quaestio 53

 Quaestio 54

 Quaestio 55

 Quaestio 56

 Quaestio 57

 Quaestio 58

 Quaestio 59

 Quaestio 60

 Quaestio 61

 Quaestio 62

 Quaestio 63

 Quaestio 64

 Quaestio 65

 Quaestio 66

 Quaestio 67

 Quaestio 68

 Quaestio 69

 Quaestio 70

 Quaestio 71

 Quaestio 72

 Quaestio 73

 Quaestio 74

 Quaestio 75

 Quaestio 76

 Quaestio 77

 Quaestio 78

 Quaestio 79

 Quaestio 80

 Quaestio 81

 Quaestio 82

 Quaestio 83

 Quaestio 84

 Quaestio 85

 Quaestio 86

 Quaestio 87

 Quaestio 88

 Quaestio 89

 Quaestio 90

 Quaestio 91

 Quaestio 92

 Quaestio 93

 Quaestio 94

 Quaestio 95

 Quaestio 96

 Quaestio 97

 Quaestio 98

 Quaestio 99

 Quaestio 100

 Quaestio 101

 Quaestio 102

 Quaestio 103

 Quaestio 104

 Quaestio 105

 Quaestio 106

 Quaestio 107

 Quaestio 108

Quaestio 11

Quod vero undecimo proponitur, etsi eadem sit natura in patre et filio et spiritu sancto, non tamen eodem modo se habens, dubium sensum habet. Si enim intelligat modum essentialem, expresse falsum est: puta si diceret, quod melius aut perfectius essentia sit in uno quam in alio; si autem intelligat modum relativum, secundum quod Hugo de sancto victore, in Lib. De Trin., cuilibet personae attribuit quendam essendi modum, sic verum est quod dicitur: quia licet essentia non referatur ut sit generans vel genita, sicut obiiciens dicit, est tamen essentia per generationem accepta vel communicata. Essentia igitur divina est in patre ut non accepta ab alio; in filio ut accepta per generationem; in spiritu sancto ut accepta per processionem.