PARISIEN. 13

tiisse unice ad nuptias celebrandas, quibus initis illico dis- cessisse; repugnat itaque quasi domicilium ibidem acquiri potuisse, arguit Orator.

Qui insuper concludit casui nostro ad rem facere reso- lutionem S. O. C. diei 22 Februarii 1631. - « S. Concilii Congr. censuit dandam esse declarationem in abstracto in forma sequenti : - Vir et mulier a loco suae habitationis, absque animo illam relinquendi, discedentes, et ad locum alterius parochiae solo animo illic matrimonium celebrandi, non autem domicilium contrahendi, se transferentes, ibi co- ram parocho illius loci matrimonium inter se contraxerant. Supplicatio per S. C. declarari, an huiusmodi matrimonium sit nullum vel validum. - Die 22 Februari 1631. Sacra etc., secundum ea quae proponuntur censuit esse nullum ».

Ad secundum orationis caput advocatus descendens pro- bare contendit, nullam delegationem datam fuisse a Parocho alterutrius sponsi, vel ab Ordinario Andegaven.

Ipse praemittit quomodo hoc in casu non praesumatur delegationem concessam fuisse, sed probari debeat. Atque etiam, uti orator vult, attendendum est in Archidioecesi Pa- risien, morem invaluisse, ut a parochis matrimonialia ne- gotia, quasi iure proprio, primo Vicario committantur; quem morem confirmat Vicarius Generalis Parisien, litteris Emo Card, Praefecto transmissis, scribens: « in hac Dioecesi mos invaluit, ut negotia matrimonialia saepe saepius exclu- sive et quasi iure proprio tractentur non a parocho, sed a primo Vicario ».

Hisce praemissis, notat actricis defensor, ad ostenden- dum nullam delegationem impertitam fuisse a parocho alter- utrius sponsi, sufficeret depositio Canonici Perdreau, qui nuptias benedixit, et Sacerdotis Sabatier, qui nuptiarum tempore (uti et in praesentiarum) in paroecia S. Petri primi Vicarii munere fungebatur. Siquidem absolute repugnat, da- tam licentiam utrumque latuisse. Iamvero C. Perdreau fa- tetur, se licentiam assistendi matrimonio a Parocho S. Petri petiisse ac obtinuisse, idque confirmat Sac. Sabatier, qui