1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

15

μεμόρφωσαι καί γάρ αὐτῶν ἐν τῇ εὐθεῖ καρδίᾳ καί κατοικοῦσι σύν τῇ σῇ μορφῇ ἐν σοί, Χριστέ μου. Ὤ θαῦμα, ὤ παράδοξον ἀγαθωσύνης δῶρον! Ἐν τῇ μορφῇ τῇ τοῦ Θεοῦ τούς ἀνθρώπους γενέσθαι 170 καί μορφωθῆναι ἐν αὐτοῖς τόν ἀχώρητον πᾶσι, τόν ἀναλλοίωτον Θεόν, τόν ἄτρεπτον τῇ φύσει, τόν εἰς πάντας βουλόμενον ἐνοικειν τούς ἀξίους, (43) ὡς ὅλον ἔχειν ἕκαστον ἐντός τόν βασιλέα, τήν βασιλείαν τε αὐτήν καί τά τῆς βασιλείας 175 καί λάμπειν, ὥσπερ ἔλαμψεν ἀναστάς ὁ Θεός μου, ὑπέρ ἡλίου τάς βολάς τοῦ ὁρωμένου τούτου καί οὕτως τῷ δοξάσαντι αὐτούς παρεστηκότες ἔκθαμβοι διαμείνουσιν ὑπερβολῇ τῆς δόξης καί προσθήκῃ διηνεκεῖ λαμπρότητος τῆς θείας˙ 180 οὐδέ γάρ τέλος ἔσεται προκοπῆς εἰς αἰῶνας, ἡ στάσις τῆς προσθήκης γάρ τοῦ ἀτελέστου τέλους ποιήσει καί κατάληψιν πάντως ἀκαταλήπτου, καί προσκορής γενήσεται ὁ ἀκόρεστος πᾶσιν. Ἀλλά τό πλήρωμα αὐτοῦ καί τοῦ φωτός ἡ δόξα 185 ἄβυσσος ἔσται προκοπῆς, ἀτέλεστος ἀρχή δέ˙ καί ὥσπερ ἔχοντες Χριστόν ἔνδον μεμορφωμένον τούτῳ αὐτῷ παρίστανται λάμποντι ἀπροσίτως˙ οὕτω τό τέλος ἐν αὐτοῖς ἀρχή τυγχάνει δόξης, καί ἵνα σοι σαφέστερον τό νόημα ποιήσω - 190 ἐν τέλει ἕξουσιν ἀρχήν καί ἐν ἀρχῇ τό τέλος. Τόν ὑπερπλήρη νόει μοι ἀνενδεῆ προσθήκης, τοῦ ἀτελοῦς τό τέλος δέ τούς τρέχοντα μή φθάνειν. Εἰ γάρ παρέλθῃ οὐρανός ὁ ὁρώμενος οὗτος καί γῆ καί πάντα τά ἐν γῇ, στοχάσθητι, τί εἶπον˙ 195 ἔσται τόπου κατάληψις, ἔνθα τέλος εὑρήσεις˙ οὐ λέγω σοι σωματικόν, ἀλλά νοΐ ἰσχύσεις καταλαβεῖν τό πλήρωμα τοῦ ἀσωμάτου κόσμου˙ οὐ κόσμος δέ, ἀλλά ἀήρ ὑπάρχει ὥσπερ πρῴην˙ οὐδέ ἀήρ, ἀλλ᾿ ἄφθεγκτος χῶρος, ὅνπερ τό πᾶν καλοῦσι, 200 καί ἔστιν ἄβυσσος ἀτέλεστος εἰς ἅπαν, ἐξ ἴσης ὅλον πάντοθεν, μερῶν ἐξ ἑκατέρων˙ τοῦτο τό πᾶν πεπλήρωται θεότητος τῆς θείας. Οἱ οὖν αὐτοῦ μετέχοντες, ἐν αὐτῷ τε οἰκοῦντες, (44) πῶς ὅλον περιλάβωσιν, ἵνα καί κορεσθῶσιν; 205 Ἤ πῶς τοῦ τέλους δράξωνται τοῦ ἀτελοῦς, εἰπέ μοι; Ἀδύνατον καί πάντῃ δέ ἀμήχανον ὑπάρχει˙ οὔτε γάρ ὧδε πέλουσιν ἐν σαρκί τοῖς ἁγίοις, οὔτε ἐκεῖ ἐν τῷ Θεῷ μεταστᾶσι τοιαύτη ἔννοια ὅλως ἐν αὐτοῖς ὑπεισελθεῖν ἰσχύει˙ 210 καί γάρ κατακαλύπτονται φωτί τῆς θείας δόξης, ἐλλάμπονται καί λάμπουσι καί τρυφῶσιν ἐν τούτοις καί ἴσασιν ὡς ἀληθῶς πᾶσῃ πληροφορίᾳ, ὡς ἔσεται ἀτέλεστος ἡ τούτων τελειότης καί ἡ τῆς δόξης προκοπή ἀέναος ὑπάρξει.