Acta Benedicti Pp. XVI 477

de re catechetica et spirituali, variis in commentariis edidit, ut hoc quoque

modo Evangelium iuvenibus annuntiaretur.

Minaces interea caligines tam societatem Europaeam offuscabant quarum

causa illa in trepidissimis angustiis versabatur, ita ut omnia reciderent in

persecutionem Hebraeorum et in alterum pancosmicum bellum. Pater

Szilárd numquam rigidas secutus est sententias de re politica sed, in specificis

historiae adiunctis, viam dialogi et pacis semper quaesivit ac demonstravit

praeclaram curam in pauperes et oppressos. Sic stantibus rebus, simul cum

aliis docentibus, ipse nonnullos Hebraeos abscondit in seminario Magnova-

radinensi, celans eorum identitatem. Fidei vita in dioecesi infeliciter oppri-

mebatur etiam post bellum propter persecutionem contra Ecclesiam eiusque

instituta a regimine communistarum provectam. Accidit quoque ut nonnulli

Episcopi ad arbitrium comprehenderentur. Ingravescentibus difficultatibus,

Servus Dei nominatus est Secretarius Episcopi Scheffler János, sacrorum

Antistitis Satmariensis, atque consiliarius duarum dioecesium Magnovaradi-

nensis et Satmariensis, ac die XIV mensis Februarii MCMXLIX occulte consecra-

tus est Episcopus dioecesis Magnovaradinensis Latinorum. Interea omnes

Ecclesiae Pastores, eo quod regimini adiumentum negabant, a primoribus

statalibus habebantur tamquam inimici, quos inter recensebatur Episcopus

Bogdánffy. Hac de causa, paulo post ordinationem, traditus est in custodiam

Securitatis Varadini et duobus annis postea translatus est in carcerem urbis

Jilava vulgo dictae. Deinde destinatus est ad fodinam plumbeam loci Mára-

marossziget ac deinde ad campum exitialem in oppido Capul Midia iuxta

Pontum Euxinum. Nondum autem venerat novissima vitae suae hora. Ex

illo loco quippe Servus Dei, ad publicum opus damnatus, translatus est in

carcerem Aegidiopolis. Cruciatibus laboribusque in metallis confectus, pul-

monitem contraxit, et, quamvis in valetudinarium sit translatus, necessariam

curam non obtinuit. Ideo die I mensis Octobris anni MCMLIII, natus XLII annos,

in carcere obiit, martyrio perficiens vitam suam virtutibus plenam, quae

fructus fuerunt integrae ac firmae fidei necnon sapientis et profundae

spiritualitatis.

Sequentes anni sunt silentio transacti. Memoria autem Episcopi Bog-

dánffy non deminuit, ita ut martyrii fama Episcopum Magnovaradinensem

Latinorum concitaret ad inquisitionem dioecesanam incohandam, quae a die

XXI Octobris MCMXCIII ad diem XX mensis Novembris anno MCMXCV est perac-

ta, cuiusque validitatem Congregatio pro Causis Sanctorum die V Martii anno

MMI recognovit. Die XVII mensis Octobris anno MMIX, prospero cum exitu,