Capitulum XIII.

De disciplina in lectione .

1. Lectionibus quoque divinis est anima nutrienda: idcirco illis qui primo circa divinum officium addiscendum, prout infra dicetur, exstiterint diligenter per instructorem imbuendi, scriptura est aliqua ex sacra Pagina ad morum informationem conveniens providenda, potius spiritualis consolationis habendae quam studii gratia. Novorum studium Fratrum in orationis instantia, in divini exercitio officii et Fratrum obsequiis maxime debet esse. In lectione itaque, si qua Bibi permitti contigerit, non magis quaerant quod sensum acuat, quam quod mores instruat, c non magis quaerant scientiam quam saporem ".

2. " Hauriendus est saepe de lectionis serie affectus, et formanda inde oratio, quae lectionem nonnunquam interrumpat "; " hoc modo lecta divina lectio confert intelligentiam salutarem. Et scientia ipsa, quae pro virtute despicitur, per virtutem postmodum melius invenitur ". " Certis autem horis certae lectioni vacandum est. Fortuita lectio et quasi casu reperta non aedificat, sed reddit instabilem animam. Certis est ingeniis immorandum, et assuefaciendus est animus ". Fastidientis est stomachi multa degustare. " De quotidiana lectione aliquid quotidie in ventrem memoriae dimittendum est, quod fidelius digeratur et sursum revocatum crebrius ruminetur, quod proposito conveniat, quod intentioni proficiat, quod detineat animum, ut aliena cogitare non libeat ".