Quaestio II.

Cur Fratres praedicent et audiant confessiones, cum ordinarie non habeant curam animarum.

Cur ergo, qui animarum curam ordinarie non suscipitis, praedicatis populo et confessiones auditis, mittentes falcem in messem alienam , cum illis proprie competat, qui animarum curam ex officio gerunt , iniuriantes plebanis, in quorum vindemia praeiudicium est exercere officia illis commissa, et decipientes illos quos absolvitis, super quos iurisdictionem non habetis ordinariam, contra canonum statuta et in periculum animarum vestrarum ?

Respondeo. Nulli in hoc facimus iniuriam nec aliquem decipimus: sed Sedes apostolica, quae immediate curam ecclesiarum habet, et a qua ceteri ecclesiarum pastores, tam maiores quam minores, gubernandi suscipiunt auctoritatem, tam mediate quam immediate, et a qua omnes canonum leges emanant, videns, in his novissimis temporibus, iuxta Apostolum , instare tempora periculosa, et laxatis evangelicae praedicationis retibus in capturam,

tantos influxisse pisces hominum ad fidei professionem , quod rete fidei scinditur, messem fidelium multam et operarios idoneos paucos, eo quod peccata quotidie multiplicantur in Ecclesia, et episcopi, negotiis exterioribus dediti, spiritualibus intendere nequeunt, et pauci sunt pastores in ecclesiis personaliter residentes, sed vicariis et mercenariis committunt oves sive animas regendas , in quorum plurimis multi inveniuntur defectus imperitiae et honestae vitae, negligentiae et aliorum defectuum, per quos ad gubernandas animas redduntur inhabiles, et non esse qui plebes erudiant, vel a peccati faecibus extrahant : vocavit nos in adiutorium tam cleri quam populi, ut per officium predicationis et confessionis subveniamus animabus et onus pastorum sublevando alleviemus, sicut Petrus et eius socii, non valentes soli rete piscium ad littus trahere prae multitudine , annuerunt Iacobo et Ioanni, sociis suis in alia navi, quae significat Religionem, ut venirent et adiuvarent eos, ne vel ipsi mergerentur, vel pisces capti perirent, Lucae quinto . Cum ergo ex apostolicae Sedis missione episcoporum benevolentia predicationis opem et confessionem subditis eorum impendimus, ex caritate et auctoritate eorum absolvimus: non decipimus eos, sed iuvamus, et in hujusmodi fit non praeiudicium plebanis, sed beneficium, dum pro eis laboramus et ad obedientiam debitam eorum subditos exhortamur. Nam si plebanos potest alteri vicem suam committere, multo fortius potest hoc Papa et episcopi, qui pleniorem habent in omnes sibi commissos sine differentia potestatem. Et sicut ex caritate et non ex necessitate impendimus fidelibus spiritualia subsidia docendo et orando et a peccatis in confessione absolvendo: ita ipsi non ex debito coactionis, sed ex liberalitate caritatis ministrant nobis corporalis necessitatis subsidium, cum Dominus ordinaverit his qui Evangelium nuntiant, de Evangelio vivere .