19
ὅσοι γάρ μόνον ἐπελάθοντο τούτου καί κατέπεσον ἐπάρσει δουλωθέντες, ὅσοι δέ τοῦτο πάλιν εἶχον εἰς γνῶσιν, ἐκουφίζοντο φόβῳ καί τῇ ἀγάπῃ, προσκολλώμενοι τῷ ἑαυτῶν ∆εσπότῃ. Ὅθεν ἡ ἐπίγνωσις τῆς δεσποτείας καί τήν προσθήκην τῆς ἀγάπης ἐποίει, ὅτι καί πλείω τήν ἀστράπτουσαν αἴγλην καί τρανοτέραν ἑώρων τῆς Τριάδος, καί τοῦτο πάλιν πᾶσαν ἔννοιαν ἄλλην ἀπεκρούετο καί ἀτρέπτους ἐποίει τούς τρεπτήν φύσιν τό κατ᾿ ἀρχάς λαβόντας, ἐν τῷ ὕψει μένοντας τῶν οὐρανίων.
Γ'.
Τίς ὁ μοναχός καί καί τίς ἡ αὐτοῦ ἐργασία˙ καί εἰς οἷον ὕψος οὗτος ὁ θεῖος πατήρ θεωρίας ἀνῆλθεν.
Μοναχός, ὅστις ἀμιγής ἐστι κόσμῳ καί ἀενάως ὁμιλεῖ Θεῷ μόνῳ, βλέπων βλέπεται, φιλῶν φιλεῖται καί γίνεται φῶς λαμπόμενος ἀρρήτως˙ δοξαζόμενος δοκεῖ πλέον πτωχεύειν καί προσοικειούμενος ὡς ξένος πέλει. Ὤ ξένου πάντῃ θαύματος καί ἀφράστου! ∆ιά πλοῦτον ἄπειρον ὑπάρχω πένης καί μηδέν ἔχειν δοκῶ πολύ κατέχων καί λέγω˙ ∆ιψῶ διά πλῆθος ὑδάτων καί τίς μοι δώσει, ὅπερ ἔχω πλουσίως, καί ποῦ εὑρήσως, ὅν ὁρῶ καθ᾿ ἑκάστην; Πῶς δέ κρατήσω, ὅ ἐντός μου ὑπάρχει καί ἔξω κόσμου, οὐ γάρ βλέπεται ὅλως; Ὅ ἔων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω νοῶν ἀληθῶς ῥήματα ἀγραμμάτου.
∆'.
∆ιδασκαλία εἰς μοναχούς ἄρτι ἀποταξαμένους κόσμῳ καί τοῖς ἐν κόσμῳ˙ καί περί τοῦ, ὁποίαν τις ὀφείλει πίστιν ἔχειν πρός τόν ἴδιον πατέρα. (51)
Ἄφες κόσμον ἅπαντα καί τούς ἐν κόσμῳ˙ μόνον προσλαβοῦ τό μακάριον πένθος. Θρήνησον μόνα τά κακῶς σοι πραχθέντα, ὅτι ταῦτά σε τοῦ ποιητοῦ τῶν ὅλων ἀπεστέρησαν, Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων. Μηδενός ἄλλου φροντίσῃς ἐκτός τούτου,