Acta Benedicti Pp. XVI 787

LITTERAE APOSTOLICAE

I

Venerabili Dei Servo Francisco Spoto caelitum Beatorum tribuitur dignitas.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. - « Domine, meam accipe at Sodalium

serva vitam ».

Suae vitae tempore, quam usque ad quadragesimum annum produxit,

mansuetudinem cum fortitudine, patientiam cum comitate, constantiam

cum humanitate, doctrinam cum simplicitate Dei Servus Franciscus Spoto

coniunxit. Morti occurrit, Dei voluntatis mysterio incomprehensibili adora-

bilique fisus et ipso Iesu oboedientiae imbutus spiritu usque ad crucis mortem

(cfr Philp 2, 8).

Die VIII mensis Iulii anno MCMXXIV Raffadali in oppido (Agrigenti) ex

modica agricolarum familia, quae religionem tamen, moralem, fı̀dem colebat,

ortus, XII annos natus Seminarium Congregationis Missionariorum Servorum

Pauperum est ingressus, quam Iacobus Cusmano, « caritatis sine terminis »

apostolus, condiderat, qui ex « eucharistica buccella » ad Operam agendam

incitatus est « Pauperis Buccellae ». Hinc eius iter incohavit in Domini Vul-

tum, breve quidem, sed fulgidum.

Sacerdos anno MCMLI, Superior Generalis anno MCMLIX est factus. Eo mo-

derante, honore sodaliumque numero crevit Congregatio. Cum peculiarem in

modum missionalem operam curaret, anno MCMLXIV ad novensilem Afram

missionem profectus est, ubi sodales terrae v. d. Congo propter bellum in

magno periculo versabantur atque pluries prope fuerunt ut caperentur.

Pater Spoto ac tres sodales, a seditiosis petiti, qui iam Missionem vasta-

verant vasaque sacra foedaverant, die XI mensis Decembris anno MCMLXIV

vesperi Ugandenses fines attingere contenderunt. At a « Simba » ut aiunt, id

est a Leonibus, scilicet iuvenibus bellatoribus « Lumumbanis », sunt arrepti.

Pater Spoto captus est ac saeve percussus, cum sodales abscondebantur. His

plagis acceptis ac debilitato corpore, brevi ad mortem pervenit.

Duo aggredientes in eum saevierant, eo quod unus erat religiosus, quem

iam diu conquisiverant. Pater Spoto aggredientibus ignovit atque suam vi-