Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale482

III

Venerabili Dei Servo Ioanni Scheffler, Beatorum honores decernuntur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. - « Ibi vacabimus et videbimus, videbimus

et amabimus, amabimus et laudabimus. Ecce quod erit in fine sine fine. Nam

quis alius noster est finis nisi pervenire ad regnum, cuius nullus est finis? »

(S. Augustinus, De civitate Dei, XXII, 30, 5).

Haec novissima sunt verba quae pronuntiavit, parum antequam morere-

tur, Venerabilis Servus Dei Ioannes Scheffler. Similes cogitationes cunctam

per vitam cor et mentem eius illuminaverunt, quapropter vixit ac mortem

obiit memoria tenens finem qui singulos Christianos concitat: ad Christum

pervenire in Regno caelorum.

Servus Dei Ioannes Scheffler natus est die XXIX mensis Octobris anno

MDCCCLXXXVII in loco Kálmánd, dioecesis Satmariensis, qui nunc situs est

intra fines Romaniae, quique olim ad Hungariam pertinebat. Congrua

institutione suscepta, presbyter ordinatus est die VI mensis Iulii anno MCMX.

Eodem anno Romam missus est, ubi anno MCMXII apud Pontificiam

Universitatem Gregorianam lauream in iure canonico est consecutus. In

dioecesim suam reversus, apud Seminarium Maius munere fungebatur

docentis et praefecti. Cappellanus fuit inde in urbe Ungvár, postea

catechesim docuit et Archigymnasium Catholicum Satmariense direxit.

Interea anno MCMXV Budapestini adeptus est doctoris titulum in theologia.

Officia pastoralia cum magisterio consociavit, etenim parochus fuit loci

Nagymajtény, deinde praeceptor ac denique etiam moderator spiritus in

Seminario Magnovaradinensi. Participavit in Congressibus Eucharisticis

Internationalibus Chicagiae anno MCMXVI, Carthagine anno MCMXXX et

Dublini anno MCMXXXII. Plurimos exaravit articulos scientificos de iure

canonico, in quibus operam dedit studiis de iuridica indole autonomiae

Ecclesiae eiusque necessitudinibus cum civitate. Praeparavit Regulas

Sororum Misericordiarum Satmariensium atque Statuta dioecesis

Satmariensis. Annis MCMXXXVI-MCMXXXVIII operam suam contulit ad

dioecesanam synodum apparandam, cuius deinde publici iuris fecit

« compendium », nempe Decreta synodalia. Pro iuvenibus et catholicis doctis

Hungariae scripsit et in patrium sermonem varios libros catechesis convertit.