Acta Ioannis Pauli Pp. II X X I

gislativae lineamenta invenirentur, sive quia normae fuerant editae, quae

instituta nova et disciplinam ecclesiasticam directe respiciebant, sive

etiam quia oportebat divitiae doctrinales huius Concilii, quae multum

tribuerant pastorali vitae, etiam in canonica legislatione sua consecta-

ria suumque necessarium complementum haberent.

Iteratis allocutionibus, praeceptis et consiliis etiam sequentibus an-

nis duo praedicta elementa in mentem membrorum Commissionis revo-

cata sunt a Summo Pontifice, qui quidem universum laborem altius di-

rigere atque assidue prosequi numquam cessavit.

Ut subcommissiones seu coetus a studiis opus modo organico ag-

gredi possent, necesse erat ut ante omnia enuclearentur et approbaren-

tur principia quaedam, quae universae Codicis recognitionis iter se-

quendum statuerent. Coetus quidam centralis consultorum textum do-

cumenti praeparavit, quod iussu Summi Pontificis mense octobri 1961

studio Coetus Generalis Synodi Episcoporum subiectum est. Unanimo

fere consensu haec principia approbata sunt: Io) In renovando iure in-

doles iuridica novi Codicis, quam postulat ipsa natura socialis Eccle-

siae, omnino retinenda est. Quare Codicis est normas praebere ut chri-

stifideles in vita christiana degenda bonorum ab Ecclesia oblatorum

participes fiant, quae eos ad salutem aeternam ducant. Ideoque hunc

ad finem Codex iura et obligationes uniuscuiusque erga alios et erga

societatem ecclesiasticam definire atque tueri debet, quatenus ad Dei

cultum et animarum salutem pertineant. 2°) Inter forum externum et

forum internum, quod Ecclesiae proprium est et per saecula viguit, ex-

sistat coordinatio, ita ut conflictus inter utrumque vitetur. 3°) Ad cu-

ram pastoralem animarum quam maxime fovendam, in novo iure, prae-

ter virtutem iustitiae, ratio habeatur etiam caritatis, temperantiae,

humanitatis, moderationis, quibus aequitati studeatur non solum in ap-

plicatione legum ab animarum pastoribus facienda, sed in ipsa legisla-

tione, ac proinde normae nimis rigidae seponantur, immo ad exhorta-

tiones et suasiones potius recurratur, ubi non adsit necessitas stricti

iuris servandi propter bonum publicum et disciplinam ecclesiasticam

generalem. If) Ut Summus Legislator et Episcopi in cura animarum

concordem operam praestent et pastorum munus modo magis positivo