Acta Benedicti Pp. XVI 483

Currente autumno anni MCMXL nominatus est professor Ordinarius iuris

canonici apud studiorum universitatem Francisci Iosephi in urbe Kolozsvár.

Veluti suam peculiarem vocationem sacerdotalem sensit spiritalem

institutionem alumnorum Seminarii et religiosorum. Valde aestimatus fuit

uti moderator spiritus in Seminariis Maioribus sive Satmariensi sive

Magnovaradinensi Latinorum. Plurimi factus est uti confessarius apud

Sorores Misericordes Satmarienses et Sorores Franciscales Magno-

varadinenses. Plurima praedicavit spiritalia exercitia ad presbyteros et

religiosos, unde verum odorem sanctitatis diffundere fecit. Anno MCMXLII

nominatus est Pastor dioecesis Satmariensis atque Administrator

Apostolicus Magnovaradinensis Latinorum. Die XVII mensis Maii eiusdem

anni Episcopus consecratus est ab Hungariae Primate Em.mo Domino

Iustiniano Serédi. A die IX mensis Aprilis anno MCMXLVIII, quo duae

dioeceses coniunctae sunt, utriusque constitutus est Ordinarius. Ad

vocationes sacerdotales promovendas Opus vocationum ecclesiasticarum

instituit. Totam per vitam sustinuit onera societatis sui temporis, qua de

re compulsus est ad homines oppressos et vexatos tuendos. Navitas eius

alacris exstitit, ita ut, altero bello mundiali grassante, gubernium

Hungariae, eo intercedente, a coacta custodia Episcopum Maramuresensem

Alexandrum Rusu liberaverit. Ipse conabatur iuvare Hebraeos, congregatos

in locis Hungariae et Romaniae unde transferri solebant in campos

exterminationis. Prae plurimis obstaculis et oppositionibus occupantium

valuit quosdam suos presbyteros liberare, qui ad arbitrium comprehensi

erant. Bello fere composito, nempe mense Ianuario anni MCMXLV, apud

regimen Sovieticum, quod regionem eius tune occupabat, frustra conatus

est a deportatione servare fideles suos ex Germana origine. Nam iam anno

MCMXLIII monuerat suos sacerdotes et christifideles de futuris consectariis

post bellum, praesertim de periculo ideologiae atheismi et communismi

simulque de probabili persecutione contra catholicos incitata.

Die VIII mensis Novembris anno MCMXLV Summus Pontifex Pius XII

nominavit eum Episcopum Iaurinensem, in locum Episcopi martyris beati

Gulielmi Apor. Ipse suam oboedientiam erga Sanctum Patrem declaravit,

attamen poposcit, graves ob locales condiciones, ut manere posset in

dilecta sua dioecesi. Uti Episcopus sollicitus fuit de cultu Sacratissimi

Cordis Iesu diffundendo. Fidem docens, saepe egit de re mariologica, itaque

suam in dioecesim festum induxit Immaculati Cordis Mariae atque anno

MCMXLVIII Annum Marianum indixit. A sacerdotibus suis postulavit ne in